2017-05-18
Hij is een druk baasje die met alle winden lijkt mee te waaien. Het heeft er wel toe geleid dat Cameron Avery ondanks zijn nog jonge leeftijd al een grote schat aan ervaringen heeft opgedaan. Voor het gemak beperken wij ons tot zijn muzikale activiteiten. Vanuit de garagerock scene in Perth legde Avery de basis voor niet alleen behoorlijk succesvolle samenwerkingen op internationaal niveau maar ook een, zij het voornamelijk beperkt tot Australisch grondgebied, redelijk geslaagde carrière als grondlegger van The Growl. Als lid van de psychedelische rockers Pond kwam Avery in contact met Tame Impala bij wie hij de vrijgekomen vacature van bassist tijdens de Amerikaanse / Canadese tour voor zijn rekening nam. Kort daarna volgde een omvangrijke tournee met The Last Shadow Puppets in 2016. OpRipe Dreams, Pipe Dreams, het allereerste solo-album onder eigen naam, is an alle hier boven genoemde zaken echter nauwelijks iets terug te horen. Het bleek namelijk een lang gekoesterde wens te zijn om een aantal composities te maken in de stijl van ‘crooners’ als Dean Martin en Frank Sinatra of in de stijl van jazz-zanger Johnny Hartman, maar dan wel in een modern jasje gegoten. Het moest dan ook nog eens klinken zoals ”the big band stuff” van zijn favoriete oude platen. Avery heeft daarmee de lat bijzonder hoog gelegd aangezien deze zangers voornamelijk gebruik maakten van materiaal dat werd geschreven door de allerbeste componisten ter wereld, muzikaal werd voorzien door de duurste orkesten en bovendien bol stond van een uitzonderlijke klasse. Drie essentiële onderdelen die wij op Ripe Dreams, Pipe Dreams helaas te vaak moeten missen. Neemt niet weg dat Avery een bijzonder en prettig stemgeluid heeft en heel veel gevoel in zijn muziek weet te leggen. Zo is het bombastische ‘Dance With Me’ ronduit indrukwekkend te noemen en dreigt het prachtige ‘Disposable’ bijna te verdrinken in een overdosis melancholie.
De teksten bevatten veel autobiografische elementen en het is duidelijk dat de liefde zich weer eens van zijn slechte kant laat zien. De eerste indrukken blijken niet helemaal dat te zijn wat je denkt. Pas na meerdere luisterbeurten blijken die ogenschijnlijke niemendalletjes een vervaarlijke donkere kant te bezitten en dat maakt dat dit album uitermate interessant blijft en alle aandacht van de luisteraar verdient.
Sean Rowe - New LoreDe Amerikaanse singer-songwriter Sean Rowe is toe aan zijn vierde...
Greg Graffin - Millport De oplettende luisteraar weet dat het nauwelijks een geheim is dat Greg...