De progmetal van de heren is nog steeds niet heel origineel, maar de in 2006 opgerichte band heeft absoluut haar kwaliteiten en lijkt wat gegroeid ten opzichte van enkele jaren geleden. De vorm is er, al blijft het songmateriaal daar nog wel wat bij achter. Na een vrij aparte opener met wat Grieks gekweel volgt ‘Shadows & Dust’ een nummer dat duidelijk is geïnspireerd door Symphony X en Threshold. Geen slecht begin overigens. De over het algemeen vlotte songs die hierna komen zijn ook zeker niet slecht, bevatten vaak leuke afwisselende stukjes, maar beklijven ook weer niet volledig. Daarnaast is het soms wat al te goedkoop klinkende toetsengeluid niet echt bevorderlijk voor het luistergenot.
Voor het eerst opveren doen we bij het rustige ‘Loneliness’ waarin zanger Marios Karanastasis nog wat theatraler uit de hoek komt dan op de rest van het album. Daar moet je wel tegen kunnen, maar het is in ieder geval een van de meest opvallende songs. Verder kun je sommige songs al vrij vlot meezingen, maar liggen de melodietjes soms wat te veel voor de hand zoals in ‘The Endless Journey’ en ‘Insanity’. Op de tweede helft van het album komt de band wat epischer en dus ook afwisselender uit de hoek in ‘Under The Veil Of Grey’ en ‘Catharsis’.
Enigma Eternal is een leuk progmetalalbum, maar heel veel zieltjes zullen de Grieken er ook niet mee winnen. De muziek ratelt net wat te vaak in één tempo door, wat de dynamiek niet ten goede komt en de zang van Marios zou ook zomaar een irritatiefactortje kunnen worden. Maar ze zijn zeker op de goede weg, die brave Grieken.
De Tigers fan Greonterp - Tigers Fan GreonterpDe lente begon uitzonderlijk vroeg dit jaar. Op elf januari om precies te...
Waves Of Decay - Cycloptic In België schieten de metalbands als paddenstoelen uit de grond. Ditmaal...