2017-05-01
Australië is niet langer alleen nog maar het continent van slangen, dorre woestijnen en de standaard en welbekende gitaarrock van AC/DC. Deez Nuts is niet langer meer die lamme hardcoreband die rap vermengt met breakdowns en het over niets anders dan feesten, snuiven en zuipen kan hebben. Het ruigere metal en hardcore festivalpubliek van Europa is niet langer meer die menigte die zijn schouders optrekt bij de vraag om Deez Nuts te gaan kijken, terwijl Hatebreed op hetzelfde moment speelt. Sterker nog, Deez Nuts is hard aan de weg aan het timmeren op hetzelfde niveau te komen. De band is een genot om live te aan het werk te zien en horen, al is het enkel al om de groeiende fanbase te zien, die met iedere show weer een stukje groter en uitbundiger lijkt te worden. Hoe kan het ook anders: ieder album van dit viertal Australiërs stond tot de nok toe gevuld met party anthems als ‘Tonight We’re Gonna Party Like There’s No Tomorrow’, ‘I Hustle Everyday’ en ‘Band Of Brothers’. Stond, want met het nieuwe album Binge & Purgatory gooien ze het over een iets andere boeg. Iedereen die wel eens een stevige kater heeft gehad van een flink avondje stappen, herkent het gevoel: “Waarom doe ik dit toch iedere keer weer? De volgende keer ga ik toch echt rustiger aan doen!”. Los van het feit dat er in het volgende weekend oude gewoontes gewoon weer opgepakt zullen worden, staat Deez Nuts op deze plaat even stil bij dat herkenbare katergevoel. Ze grijpen dit gevoel bij de ballen en nemen de kans om hier even wat serieuzer op in te gaan. Hierbij komen vragen opzetten als: “Questioning my legacy, as I traverse this hedonistic wasteland. When I’m gone, will my loved ones tell my story, or be grateful that its come to an end?”, afkomstig van de track ‘Hedonistic Wasteland’. Of anders uit ‘Purgatory’:“I made my bed, I’m forced to fucking’ lie here. Heart broken, cold sweatin’ through this nightmare. See the end of the tunnel, there ain’t no light there.”
Kortom, de thematiek is een stuk donkerder en serieuzer van aard, wat tot gevolg heeft dat de muziek ook een stuk venijniger is. Zelf trekken ze de vergelijking met een ”Refused meets Madball meets Pantera meets No Warning”. Het is een vulgaire vertoning van kracht, waarbij ook het gaspedaal geregeld ingetrapt wordt, om zo nu en dan nog te schakelen naar die typische hiphop-achtige basslijnen, zoals ‘Discord’ en ‘Antidote’ dat doen. De laatstgenoemde track kent Scott Vogel van Terror als gastvocalist, terwijl het donderende ‘Lessons Learned’ Jamey Jasta een dikke Hatebreed-vibe meegeeft. ‘Do Not As I Do’ laat als afsluiter nogmaals de boodschap duidelijk doorklinken met een stevige gitaarbite. Binge & Purgatory is een sterk en agressief album dat ook meteen het overige werk van Deez Nuts in een ander licht stelt: een leven vol sex, drugs en rock ’n roll eist zijn tol, dus zorg dat je zelf weet waar die grens voor jou ligt.
Frontier Ruckus - Enter The Kingdom Frontier Ruckus komt uit het Amerikaanse Michigan. De vierkoppige...
Arch Enemy - As The Stages Burn Als er één band is die (melodieuze) deathmetal populair heeft gemaakt bij het...