Daarmee is niet gezegd dat een jazzalbum niet kan slagen zonder een blazer. In het geval van Jazzbanditt kunnen de twee akoestische gitaren en contrabas echter niet voor voldoende variatie zorgen. Dat geldt zowel voor het Oxymorons (zes covers) als Contranymphs (vier eigen composities) gedeelte. Op de gitaarsolo in ‘Jean De Fleur’ valt qua techniek weinig aan te merken. Desalniettemin steekt deze bleekjes af bij de duizelingwekkende solo op elektrische gitaar in het origineel van Grant Green, laat staan bij de daaropvolgende bijdragen van Joe Henderson (tenorsax) en Bobby Hutcherson (vibrafoon). Het blijft op Oxymorons & Contranymphs wat vlakjes, met hier en daar een positieve uitschieter als het avontuurlijke gitaarpartijen bevattende eigen nummer ‘The Seminal Blink Of Our Dog Days’.
Met een mysterieus klinkende versie van ‘Troublant Bolero’ (het origineel is van Django Reinhardt) bewijst het kwartet dat het ook aan een klassieker een bewonderenswaardige draai kan geven. Enerzijds zijn de tekstregels van Scholten lieflijk (en mierzoet) - “every moment with you, is like a dream coming true” - anderzijds vormen mineure klanken een donker randje. Dit rafeltje hadden meer nummers kunnen gebruiken, met afsluiter ‘I Believe In Love’ als negatieve uitschieter. De tekst is deze keer niet mierzoet, maar afgezaagd. Een zoveelste tokkelpartij helpt allesbehalve. Vooral de heren van Jazzbanditt zou het goed doen om wat minder braaf te zijn.
Bry - BryDe schrijver van deze recensie heeft naast een brede muzikale interesse een...
Frontier Ruckus - Enter The Kingdom Frontier Ruckus komt uit het Amerikaanse Michigan. De vierkoppige...