2017-08-17
”Met mijn Londense band JAYA heb ik een nieuwe EP opgenomen in Manchester”. Als je deze tekst gewoon in het Nederlands geschreven in de mailbox krijgt, dan is het hopelijk niet vreemd dat je als recensent denkt; “Huh?!”. Wie of wat is JAYA en wat heeft het ons te bieden? De mail vertelt ons dat het trio, zoals je kunt raden, een nogal internationale bezetting heeft. Singer- songwriter Jaya McLoughlin komt in 2015 naar Londen vanuit Australië, waar ze in 2012 en 2014 supportact van Rick Astley was en toerde met singer-songwriter Clare Bowditch. In Londen leverde de singles ‘Dreamer’ en ‘Wake Up’ haar al naamsbekendheid en succes op. Drummer Stefano Magini is van Italiaanse origine en doorliep vanaf 1999 verschillende Italiaanse en Amerikaanse drumopleidingen om inmiddels in Londen als (sessie)drummer, leraar en schrijver voor Drumclub uit de voeten te kunnen. Tot slot Ronald Maas, de toetsenist, vocalist, bassist en tevens mailer, ken je misschien van Audio Adam en na het afronden van het Conservatorium maakte hij de stap naar Londen om daar les te geven en bands te coachen zoals hij dat onder andere in het prille begin bij Kensington deed. Waar leidt dit muzikaal toe op EP Happy With That?. Als je houdt van het stemgeluid van een Tracy Chapman of een Laura Marling, dan zal je ook iets kunnen met de stem van Jaya. Ze beschikt over zo`n typische stem, waarbij je denkt een man te horen zingen. Daarnaast heeft een folkpopballad als ‘Ordinary People’ ook daadwerkelijk iets weg van Tracy Chapman`s ‘Fast Car’. Het is de akoestische gitaar die voor de “verborgen continuïteit” zorgt. Maar als je denkt dat je daarmee een vijftal van dit soort liedjes voorgeschoteld krijgt, kom je bedrogen uit, want het trio laat eerst op opener ‘Love Is A Bird’ en vervolgens nog eens op ‘3 Wise Monkeys’ horen ook uptempo voor de dag te kunnen komen. Vooral de opener is overtuigend en door zijn speelse drums en ietwat highschool poprockrefrein lekker energiek en opgewekt. ‘Own It’ is dan weer een meeslepende ballad, terwijl ‘Over The Bridge’ als een verstillende nachtelijke ballad klinkt. Dit zit hem in de subtiele inzet van het instrumentarium, dat over de hele EP bovendien uiterst verzorgd klinkt. Opvallend is de aandacht waarmee de tracklist is opgesteld. Door de afwisseling tussen uptempo popsongs en ballads is een balans gevonden waardoor er geen dipmoment ontstaat. Iets wat vandaag de dag nauwelijks nog een aandachtspunt is in de Spotify-cultuur.
Of het werk van JAYA op de EP onderscheidend genoeg is, valt te bezien. Daarvoor klinkt het te weinig uitgesproken. De liedjes overtuigen daarentegen wel in hun degelijkheid, neem daarbij het prettige stemgeluid van Jaya en je kunt met een gerust hart concluderen dat JAYA, mede door het schitterende artwork, met Happy With That een smaakvolle EP aflevert.
Lone - View From The BridgeFerdinand Bakker en Michel van Dijk kennen we vooral van Alquin, misschien...
Bry - Bry De schrijver van deze recensie heeft naast een brede muzikale interesse een...