2017-07-20
Een oeuvre omspitten wat zowel qua omvang als qua intensiteit en diversiteit zo intimiderend is als dat van Nick Cave & The Bad Seeds is een haast onmogelijke klus. Des te prettiger dus als het voor je gedaan wordt. En zeker wanneer de (enige) constante factor (Mr. Cave himself) met behulp van wat vrienden rond de tafel is gaan zitten om de boel eens van een rode draad te voorzien. Het resultaat is het 45 nummers tellende Lovely Creatures. Een verbluffend, van seks, drugs en Bijbelse referenties doordrenkte chronologie van een van de meest enigmatische en onvoorspelbare artiesten uit de recente muziekgeschiedenis.Het spits wordt afgebeten met de verwarrende postpunk van ‘From Her To Eternity’. Een goedgekozen opener, van het gelijknamige debuutalbum uit 1984, wat nog even knikt naar de oorspronkelijke roots van Cave’s oude band The Birthday Party. De invloed die dark Americana en Southern blues op Cave zullen krijgen (hoewel het leeuwendeel van de eerste vier platen van The Bad Seeds in Berlijn werden opgenomen) openbaart zich vroeg in het document met Elvis-cover ‘In The Ghetto’ en ‘Tupelo’, een verhalend lied over hoe Elvis ter wereld is gekomen tijdens een heftige storm.
Toch zijn het de songs van het fenomenale Your Funeral My Trial (het album uit 1986, terecht met vier nummers vertegenwoordigd op Lovely Creatures) waar voor het eerst echt duidelijk wordt op welke eenzame hoogte Cave en zijn Bad Seeds staan. Gewaagd, meeslepend, groots en romantisch. En donker. Het zijn songs als ‘Stranger Than Kindness’ en ‘Sad Waters’ die (misschien) wel de meest disfunctionele alinea in Cave zijn canon aankondigen: Het bizarre en gejaagde drug induced ’Tender Prey’.
De jaren die volgen brengen een merkbaar gekalmeerde (en bovendien cleane) versie van hemzelf. Natuurlijk zijn de personages die een afgekickte Cave in het leven roept nog steeds even verknipt als altijd en de romantiek nog net zo sinister, maar het hervonden geluk maakt wel degelijk plaats voor wat lucht. Het opgekuiste en melodieuze nieuwe geluid openbaart zich vooral in middelste gedeelte van de verzamelaar met tracks als ‘Where The Wild Roses Grow’, ‘Into My arms’ of ‘Are You The One That I’ve Been Waiting For’. Stuk voor stuk hemeltergend mooie nummers en stuk voor stuk onmiskenbaar Nick Cave. Zelfs als de rafelrand bewust weer opgezocht wort in 2008 met het album Dig Lazarus Dig blijft de waanzin fictief. Niet minder fraai of oprecht, integendeel. Het is juist het feit dat Cave is meegegroeid met zijn nummers, wat de verhalen extra geloofwaardig houdt.
Hoe hoogdravend en grotesk de referenties bij vlagen ook worden gebracht en hoe pretentieus zo’n 45 nummers tellende samenvatting van jezelf ook mag lijken. Het verhaal van deze heren is zo adembenemend en de muziek zo veelomvattend dat er nog eens 45 op hadden kunnen staan zonder dat we uitgepraat zouden raken. Nick Cave & The Bad Seeds staan dertig jaar na oprichting nog steeds als een huis. Live is het zweten, snuiven en blazen, op plaat is het van ongelofelijke schoonheid. Met dat in het achterhoofd laat Lovely Creatures zich luisteren als een genre op zich.
Ho99o9 - United States Of Horror Ho99o9 , uit te spreken als horror, was de schrik van menig Lowlandsganger...
Lone - View From The Bridge Ferdinand Bakker en Michel van Dijk kennen we vooral van Alquin, misschien...