2017-08-23
Er zijn momenten dat je bij de eerste keer horen van een stem denkt: ”Wow”. Neem het interview van Amy Winehouse in 2004, rondom het Rotterdam Import Festival. Ze doet even een liedje. In vier minuten ‘In My Bed’ wordt je volledig weg geblazen. ”Wow”! Dan valt het debuutalbum van het Noorse Rohey op de mat. Waar je in een recensie je ideeën over een album probeert uit te drukken in juiste bewoordingen, komt ondergetekende bij A Million Things niet verder dan: ”Wow”!Hoe ga je in hemelsnaam uitleggen dat A Million Things thuishoort in de jaarlijstjes van 2017? Ongeacht of je een jazzliefhebber bent. Dat het normaal makkelijk is om kritiekpunten te noemen, nu niet. Een poging? De bandnaam komt van zangeres Rohey Taalah, maar het viertal zegt zelf een echte band te zijn. Het draait niet alleen om Taalah. Leuk bedacht, spijtig voor de band (die overigens voortreffelijk is, maar daarover later meer), want de warme soulstem van Taalah is alleen al de reden om A Million Things te kopen. Ze heeft iets van Erykah Badu op ‘Is This All There Is’, Kelis op ‘I Wonder’ en dan weer Amy Winehouse op de titeltrack. Zo kun je referenties blijven noemen, maar Taalah beschikt over een rijk stemgeluid.
Ok, de stem. Duidelijk. Maar hoe leg je uit dat de band terecht beweert dat Rohey niet alleen om Taalah draait? We kunnen beginnen te benoemen dat toetsenist Ivan Blomqvist verantwoordelijk is voor de composities, veelzijdig spel en de teksten (waarvan een drietal met Taalah). Dat de uiteindelijke arrangementen met elkaar tot stand zijn gekomen, dus een band-effort. Maar wat maakt jou dat als luisteraar uit? Nee, laten we het over een andere boeg gooien. Drummer Henrik Lødøen drumt zo avontuurlijk en vernuftig dat ?uestlove van The Roots er een puntje aan kan zuigen. Zegt dat genoeg? Luister maar naar de stevige opener ‘I Found Me’, of het mooie ´Tell Me´. Ok, de toetsenist, zangeres en drummer zijn duidelijk aanwezig, maar hoe beschrijf je een bassist die in dienst van de band speelt en niet vaak op de voorgrond te horen valt? Je zou naar het ritmische ‘Can’t Get This’ kunnen luisteren. Dan hoor je precies waarom het spel van Kristian B Jacobsen er toe doet. Functioneel, subtiel en hij voorziet hiermee in een extra laag die per luisterbeurt meer opvalt.
Dan kun je aan het einde van je recensie voor de (nog) niet overtuigde lezer proberen samen te vatten waarom de recensent alleen maar ”Wow” dacht bij A Million Things. Welnu, Rohey, (ook nog eens Arabisch voor my soul), is op het debuutalbum een virtuoze, strak spelende, geoliede machine. Het funkt en grooved er op los en of het nu om laidback jazzy gaat, zoals op kippenveltracks ‘Now That You Are Free’ en ‘My Dear’, of uitgelaten als op ‘My Recipe’, het overtuigt. En dan te bedenken dat het viertal drie jaar voor dit album bij toeval in dezelfde klas aan het Conservatorium in Trondheim begon. Overtuigd? Ja? Missie geslaagd.
Ironborn - Ironborn Ironborn is een Belgische metalband die begon zoals veel bandjes beginnen:...
Holy Holy - Paint In 2015 verraste Holy Holy met het ijzersterke debuutalbum When The Storms...