Met een uur speeltijd en teksten die raakvlakken hebben met filosofie is het een gewichtig album te noemen. ‘Exit (With Burgs)’ kent bijvoorbeeld een meditatieve lezing over mindfulness. Deze afsluiting zegt veel over de act, want naast doordacht is de muziek ook enorm gelaagd en ongelooflijk dromerig. Dat betekent dus ook dat de muziek niet voor iedereen is weggelegd, want veel tracks hebben ongeveer dezelfde opbouw.
Neem opener ‘Heavenbound’, waar de basis gelegd is met de etherische stem van Sebastian Fox en hoge gitaarnoten. De toevoeging van strijkers maakt het zelfs hemels. Als langzaamaan de drumpartij van Alex Mitchell de mix binnendruppelt komt de track langzaam tot een climax. Eerdergenoemde bands maken gebruik van een vergelijkbare structuur, dus het is duidelijk waar de heren het geluid vandaan hebben. Of toch niet? Want de daadwerkelijke geluiden (lees toegevoegde samples en dergelijke) worden gemanipuleerd, verknipt en vertraagd. Dit geeft de muziek net dat extra beetje punch die het nodig heeft om niet over te komen als opgeblazen post-rock.
Echter eerlijk is eerlijk, de eerder uitgebrachte nummers voeren de boventoon op het album. Neem de wonderschone track ‘Hex’, waar de zang van Sebastian niveautje kippenvel bereikt en het bombastische einde als een revelatie aanvoelt. De uitzonderingen op deze regel zijn ‘Soteria’ en ‘Hamburg’. In ieder geval genoeg om te oordelen dat dit om een bovengemiddeld album gaat. Toch had Aetherlight en stuk korter gekund. Niet elke song blijft hangen, zelfs niet na een aantal luisterbeurten. Volgende keer maar weer een EP?
Beady Belle - On My OwnVorige maand verscheen hier pas het nieuwe album van Beady Belle , de band...
Oknos - Old World Een half jaartje geleden werden we voorgesteld aan FemMeropa, een nieuw label...