2017-06-20
Gelukkig wordt je als recensent soms nog omvergeblazen door de eerste tonen van een album en blijf je ademloos aan je luie stoel gekluisterd tot de laatste tonen wegsterven. Vibe Killer is de naam van het album. Endless Boogie is de naam van de band, vernoemd naar een album van John Lee Hooker uit 1971. En de bandnaam dekt de lading volledig. Met Vibe Killer levert Endless Boogie een meer dan vijftig minuten durende, hypnotiserende boogie trip af. Endless Boogie uit Brooklyn New York bestaat al sinds 1997 en werd opgericht als hobbyproject van een paar medewerkers van platenlabel Matador, aangevuld met een handelaar/verzamelaar in obscure vinylpsychedelica. De band bracht in 2005 een paar onofficiële platen uit in zeer beperkte oplagen. Deze zeldzame albums gaan inmiddels voor bedragen tot 1.000 US dollar van de hand op de online platenmarkt Discogs. Maar gelukkig kan je Vibe Killer al voor minder dan twintig euro in huis halen via de bekende webwinkel van Nederland, maar natuurlijk bij voorkeur door een bezoekje aan je lokale platenboer.
Endless Boogie is een meester in het maken van rauwe, slepende bluesjams met als kers op de taart de ultrazware basstem van Paul “Top Dollar” Major (ook gitaar) die daarmee herinneringen oproept aan de excentrieke Amerikaanse radiodeejay Wolfman Jack. De band bestaat verder uit Jesper Eklow (gitaar), Marc Razo (basgitaar) en Harry Drudz (drums). Op de plaat wordt de band bijgestaan door gitarist en muzikale duizendpoot Matt Sweeney, bekend van zijn hand- en spandiensten voor uiteenlopende acts als Chavez, Kid Rock, Bonnie Prince Billy, Zwan, Neil Diamond en Jake Bugg.
Vibe Killer, opgenomen in Gary’s Electric Studio (o.a. Flaming Lips, Yeasayer) in thuisbasis Brooklyn en bevat zeven bluesrocksongs met een gemiddelde duur van ruim zeven minuten. De solide basis van bas en drums met daaroverheen het grommende stemgeluid van Major en de ronkende gitaarpartijen zorgen voor een hypnotiserend bandgeluid.
De invloeden variëren van de blues van (uiteraard) John Lee Hooker en de bluesgekte van Captain Beefheart tot de sixties psychedelica (van The Velvet Underground tot The Animals) gekoppeld aan de rauwheid van The Stooges en MC5. In de song ‘High Drag, Hard Doin’ wordt MC5 letterlijk geciteerd: “Kick Out The Jams Mother***”. Het nummer ‘Back In ‘74’ roept zelfs herinneringen op aan het solowerk van MC5’s Wayne Kramer.
Met ‘Back In ‘74’hebben we ook meteen het prijsnummer van het album te pakken. In deze met wah-wah pedal opgesierde talking blues dist Major op een smakelijke wijze een anekdote op aan een gewelddadig incident tijdens een bezoek aan een concert van new kids on the block Kiss op een vliegerfestival(!) in St. Louis in 1974. Het ‘ruimdenkende’ Kiss-publiek was blijkbaar niet gediend van een paar acid-tripping dudes die hun wenkbrauwen hadden geschoren als ode aan de androgyne look van David Bowie. De dreigende opbouw in de muziek en de gortdroge teksten vormen een mooie sfeerimpressie: ”Kiss on stage at a kitefestival”, ”What’s with those dudes wit no eyebrows?”, ”A bottle flew and hit me in the head”., “Yeah I saw Kiss at a kitefestival”.
Prijsnummer of niet, Vibe Killer kent geen enkel zwak moment. Deze meer dan vijftig minuten durende boogie trip is prima te verteren, ook zonder geestverruimende middelen. De muziek en teksten volstaan. Topplaat!
Chaz Bundick Meets The Matton 2 - Star StuffChaz Bundick, ook wel bekend als Toro Y Moi, is een van de grondleggers van...
The Cubical - Blood Moon The Cubical doet haar afkomst eer aan. Een hardwerkende band uit working...