Zoals de titel van het album al doet vermoeden, vormde liefdesverdriet de belangrijkste inspiratiebron voor Broken Flowers. Zoals wel vaker het geval is, blijkt het thema de basis te vormen voor prachtige composities en zeer persoonlijke teksten, die ook nu mooi worden gedragen door de warme stem van Nev, die bij vlagen doet denken aan Leonard Cohen, Mark Lanegan en Nick Cave. Hoewel de nieuwe plaat qua stijl in het verlengde ligt van zijn voorgangers, klinkt Broken Flowers door de warme productie en intieme sfeer rijker en warmer dan de vorige platen.
Het tempo van de nummers is over het algemeen weer vrij laag. Daarnaast zijn de liedjes, op het korte instrumentale intro na, vrij lang. De absolute uitschieter is het bijna achtenhalf minuut durende ‘Tired Of Love’ dat één van de hoogtepunten van het album is. Het nummer begint rustig en in het bijna vijf minuten durende instrumentale intermezzo wordt langzaam naar een climax toegewerkt. Dankzij de bellen op de achtergrond doet het nummer qua sfeer erg denken aan Pink Floyd en Archive. Andere hoogtepunten vormen het donkere nummer ‘When The Night Comes’, waarin Nev een duet zingt met een zangeres waarvan de naam helaas niet bekend is en de sfeervolle single ‘Open Up’, dat dankzij de steelgitaar een country feel heeft. Tot slot is ook het nummer ‘Be On Your Way’ noemenswaardig, vanwege de mooie strijkersarrangementen die aan het eind van het nummer prachtig samensmelten met de elektrische gitaar. Bij vlagen doet het liedje qua sfeer denken aan de stijl van Portishead.
Broken Flowers is een warme, emotionele en sfeervolle plaat, waaruit blijkt dat uit een vervelende gebeurtenis iets heel moois kan groeien. Door de intensiteit van de veelal trage nummers, is het album zeker geen easy listening en komt de plaat met name in de vroege ochtend en late avonduurtjes het best tot zijn recht. Het is geen album dat direct inslaat als een bom, maar wel een plaat die zich na een aantal draaibeurten onder je huid nestelt. Nev Cottee bewijst hiermee opnieuw een unieke singer-songwriter te zijn.
Penguin Café - The Imperfect SeaSoms zijn er van die albums waarvan je als recensent bij voorbaat denkt dat...
Woods - Love Is Love En zo kan het dus gebeuren dat je als recensent een band pas leert kennen bij...