Opener ‘Ricercar’ begint dan ook hoopvol: met violen, zachte drums, en fraai pianospel wordt de toon van het album gezet: divers, speels, en accuraat. ‘Franz Schubert’ (een cover van Kraftwerk) is eigenlijk net zo speels, en deed uw recensent denken aan iets wat net zo goed in de Efteling afgespeeld had kunnen worden. Het liedje is vredig, en kabbelt rustig voort. Dát is tegelijkertijd ook een beetje het zwaktebod van deze plaat, want veel nummers brengen weinig spanning of experiment met zich mee.
‘Protection’ bouwt hier eigenlijk op voort, waar de violen een meer prominentere rol krijgen. Het liedje krijgt daardoor net wat extra drama mee, en zou het net als de versie van ‘Franz Schubert’ goed doen bij een sprookjesfilm. Want dat is waar je je af en toe in bevindt, bij het luisteren naar dit album. Gezien de historie van Penguin Café is dat ook niet zo gek, want hun vorige platen gaven dit gevoel ook al.
Daar wordt met ‘Now Nothing (Rock Music)’ een track aan toegevoegd die puur op de piano gefocust is, en dat werkt goed. Het brengt het album net iets meer tempo en melancholie mee, zonder daarbij te zwaar te klinken. De voorgenoemde diversiteit is dan ook veelvuldig terug te vinden op de plaat.
Door de instrumentale aard is het geen plaat die zich heel moeilijk laat luisteren. Mede dankzij de frisse, simpele, en speelse arrangementen maakt dat Penguin Cafe met The Imperfect Sea een klein, breekbaar, en fantasierijk album uitbrengt.
The Mountain Goats - GothsMet dank aan een muziekminnende collega maakte ondergetekende ergens aan het...
Nev Cottee - Broken Flowers Vijf jaar kostte het de uit Manchester afkomstige singer-songwriter Nev...