2017-07-12
Met dank aan een muziekminnende collega maakte ondergetekende ergens aan het einde van de jaren ’90 via de EP Nine Black Poppies kennis met The Mountain Goats. Deze EP uit 1995 bevatte negen prachtige liedjes die uiterst lo-fi, zonder welke vorm van productie dan ook, waren opgenomen. Alleen John Darnielles nasale stem en zijn gitaar en hier en daar een basgitaartje, en dat alles bedekt met een klein laagje ruis. En dan opeens wat vaag elektronisch gepiel, bedekt met datzelfde laagje ruis. Maar wat een liedjes! Deze EP werd grijsgedraaid in huize Rijlaarsdam, net als de albums Sweden en Nothing For Juice, die uit dezelfde periode stammen. Na een paar jaar verwaterde de liefde echter een beetje en verloren we Darnielle en zijn berggeiten uit het oog. Uit de recensies in de diverse muziekbladen bleek dat Darnielle op een gegeven moment bij een ‘echt’ label tekende en met andere muzikanten en zelfs met producers ging werken. Tot nu toe ging dit nieuwe hoofdstuk in de carrière van The Mountain Goats echter aan uw recensent voorbij. Totdat bij Darnielles zestiende album Goths onze wegen weer kruisen.
Ook op Goths werkt Darnielle samen met verschillende muzikanten en het album werd geproduceerd door Brandon Eggleston. Deze producer werkte eerder samen met onder andere tUnE-yArDs, Modest Mouse en The Tragically Hip. Opvallend is dat op Goths helemaal geen gitaren te horen zijn, behalve basgitaren. Darnielle speelt vooral orgel en piano en de basgitaar is eigenlijk het meest prominente instrument. Dit geeft het album bij vlagen een wat jazzy sfeer, zeker als de houtblazers erbij komen.
Goths schijnt beïnvloed te zijn door jaren ’80 goth bands als The Cure, Bauhaus, Siouxie and the Banshees en Joy Division, maar dat hoor je eigenlijk niet echt terug in de muziek, hooguit in ‘Stench Of The Unburied’, dat wel een beetje een jaren ’80 sfeertje heeft. Wel wordt de band Siouxie and the Banshees in twee verschillende nummers genoemd. Eerst in het hierboven genoemde ‘Stench Of The Unburied’ en verderop in ‘Abandoned Flesh’ dat verder verhaalt over de carrière van een andere jaren ’80 band, ‘Gene Loves Jezebel’.
Darnielle laat op Goths horen nog steeds een uitstekende songwriter te zijn, met name in tracks als ‘The Grey King And The Silver Flame Attunement’, ‘We Do It Different On The West Coast’ en het wat meer rockende ‘Unicorn Tolerance’. Over het algemeen is de muziek op Goths echter net een beetje te laidback en te weinig urgent om echt te kunnen overtuigen. Ook heeft Darnielle het scherpe randje van zijn stem afgeschaafd en dat is jammer. Het lijkt er een beetje op alsof het heilige vuur gedoofd is. Inmiddels heeft ondergetekende Nine Black Poppies nog maar eens opgezet.
Slowdive - Slowdive Slowdive is een vijfkoppige shoegaze/dreampopband die in 1989 wordt...
Penguin Café - The Imperfect Sea Soms zijn er van die albums waarvan je als recensent bij voorbaat denkt dat...