Opener ‘Lost Moon’ (ja, de verwijzingen naar het duistere deel van de dag blijven volop aanwezig) is een mooi uitgesponnen nummer waarbij allerlei instrumenten een aangenaam samenwerkingsverband aangaan. Gitaar, piano, saxofoon, het is slechts een kleine greep uit het hele arsenaal. Het klinkt fluweelzacht en het is soms goed te horen dat we hier met de bassist van The War On Drugs te maken hebben. Toch voert bij Nightlands elektronica de boventoon. Deze wordt aangevuld met allerlei verschillende invloeden, zoals harpgeluiden, achtergrondkoortjes en een hele verzameling aan buitenaardse bliepjes. Het mag soms zelfs een beetje cheesy zijn, zoals ‘Depending On You’, waarin de fluitende melodie zich om je heen wikkelt en je zo mee naar dromenland sleept. Het album blijft zo verder voortvloeien. ‘So Easy Does It’ is een mierzoete, naar eighties riekende ballad, maar ook dit nummer zit zo mooi in elkaar dat het helemaal geen bal uitmaakt dat het soms bijna een beetje kitsch is.
Elementen van dreampop zoals ook Beach House en Washed Out deze ook maken, horen we ook terug op I Can Feel The Night Around Me. Het galmende en dommelende geluid staat op elk nummer garant voor een betoverend effect. Als het geluid van Nightlands een verwijzing naar de nacht zou moeten zijn, is dat echter vooral naar het droomlandschap dat zich in de hoofden van de luisteraar afspeelt. Donker of unheimisch dus allerminst. Daarvoor is de vederlichte sfeer op dit zalige album te prominent aanwezig. De titel van het een-na-laatste nummer ‘Moonbathin’ is tegen het einde van het album nog maar eens een goed gekozen sfeeromschrijving van de muziek, die daadwerkelijk past bij een zwoele nacht waarbij het maanlicht voor een prachtige schittering zorgt.
Glass Vaults - The New HappyDe in 2010 ontstane band Glass Vaults maakt dreamy psychedelische...
Venice - Into The Morning Blue Een recensie van een nieuw album van Venice kan al voor beluistering...