De opening van het album is een lang nummer gevuld met omgevingsgeluid. Daarbij speelt een piano wat tonen en daardoor wordt er een kalme sfeer neergezet. Op dit album zijn een aantal nummers met een vrouwelijke stem erin. In ‘Observer (Nathalie’s Song)’ is dit de stem van Nathalie Reid, die poëtische teksten opleest. Het is diepgaand, experimenteel en de synths ondersteunen de vervreemding die ontstaat door de chaotische tonen. Ook ‘Doppler’ heeft deze chaos, waarbij het dopplereffect van een passerende ambulance de boventoon vormt. Het mag met liefde kunst genoemd worden.
Het echte experiment zul je horen in ‘Aesthetics Of Disappearance’, dat wat weg heeft van de chaos van ‘Time’ van Pink Floyd. Slaande klokken en harde synths vullen de leegtes naast de beat op. Je voelt dat er iets te vertellen is, maar wat precies is niet duidelijk. Wel hoor je verschillende geluiden die te maken hebben met water en lijkt het soms alsof iemand hopeloos verdrinkt.
De passie van Joni Void voor oude filmtechnieken komt duidelijk terug in ‘Cinema Without People’, waarbij verschillende geluidseffecten van een film de muziek worden. De opbouw in het nummer zorgt ervoor dat je de titel direct aan de muziek kan linken. Terugspoelen en dan weer vastlopen, de chaos is weer terug.
Of we het muziek moeten noemen of kunst is nog maar de vraag, maar wat Joni Void ons laat horen verdient alle waardering. Zijn album Selfless is alles behalve van hem vervreemd. Het is het portret van zijn creativiteit en de ziel van zijn experiment. Het is chaos, vervreemding en verrassing.
B Boys - DadaDe jongens van B Boys hadden voor hun debuut geen betere titel kunnen...
aswekeepsearching - ZIA De Indiase band Aswekeepsearching heeft met hun tweede album ZIA een...