2017-07-16
Dat het Griekse Until Rain zwaar geïnspireerd is door Pain Of Salvation ligt duimendik op haar muziek. Het derde album Inure, dat zoiets betekent als afharden of wennen, staat vol met verwijzingen richting de Zweedse progmetalgrootheden. Alleen al de stem van Cons Marg gaat in sommige stukken behoorlijk de kant van Daniel Gildenlöw op. Hij heeft hetzelfde hoog binnen zijn bereik. Ook muzikaal probeert de band het niveau van Pain Of Salvation te halen en gooit binnen de vrij ingewikkelde composities regelmatig rustige intermezzo’s, jazzy stukjes en wat agressievere stukjes met een verdienstelijk grunt van diezelfde Cons Marg.Naast Pain Of Salvation doet de in 2008 opgerichte band soms ook wel denken aan Dream Theater, Flower Kings en noem alle bekende namen maar op. Dat de band daardoor een eigen smoel ontbeert nemen we maar op de koop toe, want slecht is het zeker niet wat de zes Grieken ons voorschotelen. Het album is, naar goed progmetalgebruik, een conceptplaat die handelt over mensen die door het leven getekend, keihard zijn geworden, ondanks hun vriendelijke voorkomen. Een nogal vaag concept waar de band vast haar bedoelingen mee heeft.
Het uur muziek begint met ‘Proressus In Idem’, een stevig stukje log ploegend metaal dat al snel overgaat in een rustig stuk waarin Marg ons bezwerend toezingt. Inderdaad in de beste traditie van Pain Of Salvation. Een prima track dat wel, alleen het metalcore-achtige tussenstuk past niet echt lekker binnen deze song, waardoor het toch nog gaat wringen. Een euvel dat we meer tegen komen op dit album (‘This Solitude’ en ‘Butterfly Invasion’). Until Rain zou niet teveel stijlen tegelijk moeten willen uitproberen.
‘New World Fiction’ is wat rechtlijniger, maar in de lange songs ‘Because Something Might Happen’ dat negen minuten duurt en het dertien minuten klokkende ‘Inure’ gaat Until Rain helemaal los. Ook geen slechte songs, maar het komt wel wat fragmentarisch over. In niet onaardige ‘This Fear’ lijkt de band wel heel erg op Dream Theater, maar in het prachtige ballad-achtige ‘A Tearful Farewell’ revancheert de band zich. Dit is onbetwist een van de hoogtepunten op dit album.
Until Rain laat met haar tweede album horen over zeer veel potentie te beschikken. Een club prima muzikanten, een geweldige zanger en een mooie productie van Daniel Cardoso zorgen voor genoeg luistergenot. De band probeert op Inure nog net iets teveel op de grote voorbeelden te lijken en de in aanleg goede songs verdrinken soms in het geweld. Kundig gespeeld is het zeker en daarom ook een ruime voldoende voor de Grieken.
The Voodoo Fix - Back For MoreOrigineel komt de band The Voodoo Fix uit Los Angeles maar ondertussen is...
Novo Amor - Bathing Beach De grauwe regen waar de Britse eilanden zo vaak in gehuld zijn, zorgt bij...