2017-06-23
Singer, Songwriter, Storyteller, Nomad. Dat is Bob Wayne in een notendop. Het eerste concert dat hij ooit zag was van Johnny Cash en sindsdien is hij helemaal verknocht aan het genre der country. Hij begon als roadie van Hank Williams III, van waaruit hij langzaam maar zeker zijn eigen werk begon uit te brengen. Dit doet hij nu sinds 2006, maar het duurde tot 2015 voordat hij een groter publiek wist te bereiken. Jammer genoeg nog niet met eigen werk, maar wel met een vermakelijk coveralbum genaamd Hits The Hits. Daarop staan covers van onder andere Guns ’N Roses en Red Hot Chili Peppers, maar ook opmerkelijke artiesten als Adele, Bob Marley en Rihanna.Met de nieuwe plaat Bad Hombre heeft hij zelf weer volop aan de schrijftafel gezet. Let wel, als je de cover van Avicii’s ‘Wake Me Up’, die het plaatje afsluit, niet mee telt. Hoewel zijn vorige plaat covers kende die soms de plank een beetje missloegen, werkt deze juist erg goed. Dit is mede te danken aan het folky karakter dat het origineel zelf al heeft; dit hoefde enkel verder door getrokken te worden. Het is natuurlijk wachten op de eerste metal-festivalweide die volop deze popklassieker meebrult. Inderdaad, metal-festivalweide, want ondertussen is meneer Wayne vaker op de grote rock- en metalfestivals te vinden als op een ander countryfestival. Zo was hij een graag geziene gast op Speedfest, of zelfs Wacken Open Air. Er zit een bepaald stukje authenticiteit en rauwheid in deze man, die zelfs zwaarste gitaarliefhebber een stukje akoestische gitaar laat waarderen.
Voor Bad Hombre worden alle ingrediënten voor een klassiek countrygeluid uit de kast gehaald: pedalsteel guitar, banjo, fiddle, contrabas en uiteraard de aansluitende drums en akoestische gitaren. Net zo uitgebreid als het assortiment aan instrumenten zijn ook de onderwerpen, waarbij ze over een overleden vriend gaan zoals in ‘Mr. Bandana’ (voorzien van een appetijtelijke bijdrage van Kristina Murray), maatschappijkritisch zijn zoals ‘Take Back The USA’ of gewoon een dikke punkrock middelvinger opsteken naar de wereld in ‘Hell Yeah’. Hoe dan ook dienen alle verhalen met een korreltje zout genomen te worden. “Just as I’m sure Johnny Cash didn’t really kill a woman and spend his life in Folsom Prison,” aldus Bob Wayne.
Al met al is het een vermakelijke release die aan alle vereisten voldoet van gewoon een goede countryplaat. Zolang een artiest gewoon oprecht en authentiek is, kan er niet veel fout gaan in dit genre. Vernieuwend of opvallend is het niet, wat helaas komt doordat de balans net iets te ver door slaat naar de nostalgische en meer sentimentele liedjes. Wat meer pit in de vorm van liedjes als ‘Hell Yeah’ hadden niet misstaan, oftewel die rockabilly recht-voor-zijn-raap mentaliteit waar de metalheads zo op kicken. Neemt niet weg dat Bob Wayne met recht een outlaw te noemen is die lekker zijn eigen ding blijft doen, zonder zich ook maar iets van moderne trends aan te trekken, aangevuld met een gezonde passie voor country.
The Dirty Denims - Back With A Bang! The Dirty Denims brengen hun partyrock met de nodige bravoure en bezwete...
Joia - Living It Now Het gaat de Rotterdamse Joia voor de wind. Na haar succesvolle studie aan...