2017-07-19
Beiden waren als kind al bezeten van muziek. Hij raakte op dertienjarige leeftijd verslaafd aan gitaarspelen na beluistering van ‘Stairway To Heaven’. Zij begon als negenjarige met piano en accordeon maar besloot al snel dat zingen haar echte passie was. Uiteindelijk zou een ontmoeting, vele jaren later, op een internationale muziekacademie in Nancy bepalend zijn voor hun verdere muzikale carrière. Zij is Amandyn Roses, hij is Charlie Fabert en samen vormen zij de Franse blues-rock-formatie Rosedale. Onlangs hebben zij met Long Way To Go! de presentatie van hun debuutalbum uitgebreid gevierd. De ambities zijn er en voor dit album is duidelijk niets aan het toeval overgelaten. Een eerste indruk moet goed zijn en daarom is er naar Nashville uitgeweken om de opnamen voor Long Way To Go! op de juiste, professionele manier vastgelegd te krijgen.Voor een bandje dat pas sinds 2016 bestaat klinkt het allemaal opvallend sterk en wordt de Amerikaanse rootsmuziek op een verfrissende manier vertolkt. Logisch, de twee hebben beiden al de nodige nuttige ervaring opgedaan. Fabert speelde in zijn eigen Charlie Fabert Blues Band en raakte in contact met mensen uit Ten Years After, Whitesnake, Yardbirds en Dr. Feelgood. Daarnaast maakte hij muziek met de toetsenist van Peter Green en zanger van de Jeff Beck Group. Niet gek dus dat er veel invloeden, en dus grote diversiteit is te bespeuren in dit toch overwegend op bluesrock leunende album. Met een zangeres als Amandyn Roses mag hij bovendien in zijn handjes knijpen. Roses beschikt over een enorm bereik en blijft zowel in de lage regionen als in de hogere toonsoorten met groot gemak overeind. De diepgang in de teksten hebben we nog niet kunnen ontdekken maar in de muziek is voldoende gelaagdheid en het vermoeden bestaat dat de twee nog veel meer in hun mars hebben. Je zou bijna vergeten dat er nog een stel prima begeleiders meewerkten in de studio. Benieuwd ook of zij dit ook op het podium kunnen waarmaken. Uitschieters: het gevoelige en jazzy ‘Before You’ en het vijf minuten durende ‘I Will Never Let You Go’ waarin vocaal alles uit de kast wordt gehaald. De invloeden die Roses hebben gevormd zijn zangeressen als Etta James, Beth Hart en Maggie Bell maar ook voor haar bleek Led Zeppelin een bron van inspiratie. Dit alles komt goed bij elkaar in het slotstuk van het album: ‘New Frontier’ dat wordt gekenmerkt door een sterke opbouw, iets met kop, staart en climax.
Of de titel een verwijzing is naar de toekomst van Rosedale is niet bekend maar met Long Way To Go! is in ieder geval een uitstekende basis gelegd om over de eigen Franse grens, en ver daarbuiten, een publiek te bereiken dat verder durft te kijken dan het zo dikwijls weinig verrassende bluesrockkader.
White - One Night Stand ForeverDe Schotse band White leek uit het niets te zijn verschenen toen het...
The Dirty Denims - Back With A Bang! The Dirty Denims brengen hun partyrock met de nodige bravoure en bezwete...