2017-06-30
De Schotse band White leek uit het niets te zijn verschenen toen het vijftal vorig jaar ineens, met slechts een enkele single op zak, op een aantal festivals, zoals Eurosonic en London Calling stond. Toch draaien de afzonderlijke bandleden al een tijdje in de muziekscene mee en speelden drie van hen eerder in de folkrockband Kassidy, die in 2014 uiteenviel nadat de zanger naar Amerika emigreerde. Onlangs bracht de groep uit Glasgow het debuutalbum One Night Stand Forever uit en is hun bekendheid in een stroomversnelling gekomen. De stijl van White is te omschrijven als een mix van new wave uit de jaren tachtig, met indiepop- en rock en trance uit de jaren negentig en 2000, gecombineerd met vleugjes disco, funk en punk. Bij eerste beluistering lijkt het inderdaad alsof bands als Human League, Duran Duran, Talking Heads, Depeche Mode, Eurythmics, Roxy Music, Simple Minds, The Killers, Arcade Fire en Metronomy in een blender zijn gegooid. Van alle genoemde bands hoor je duidelijk invloeden terug. Maar toch heeft White ook sterk zijn eigen geluid. De rode draad daarin vormen de pompende baslijnen, de stuwende drums, de frisse synthesizerklanken en de scherpe gitaarrifs, gecombineerd met de stem van zanger Leo Condie die vrijwel iedere vorm lijkt aan te kunnen nemen. Door de variatie in muziekstijlen en stem, klinkt de plaat erg afwisselend.
Het album begint fris en energiek met de singles ‘Living Fiction’ en ‘Future Pleasure’. Beide nummers zijn prima popliedjes met een behoorlijke hitpotentie. Maar echt spannend wordt de plaat vanaf ‘Blush’, waarin de band meer de rauwe randjes opzoekt en zowel de zang als de begeleiding zo nu en dan tegen het hysterische aan schuurt, zoals Arcade Fire dat op zijn debuutalbum ook deed. Na een iets rustiger ballad volgen dan nog eens zeven uptempo hoogtepunten, waarvan in ieder geval het David Bowie-achtige ‘Be The Unknown’, het strijdlustige titelnummer ‘One Night Stand Forever’, waarop de band klinkt als een kruising tussen Franz Ferdinand en Frankie Goes To Hollywood en het liedje ‘Private Lives’ waarop de zanger zingt alsof zijn leven ervan af hangt, absoluut noemenswaardig zijn.
De liedjes gaan over alledaagse onderwerpen van een jong volwassene, zoals relaties en onzekerheden, maar ook over de inbreuk op de privacy. Deze teksten worden sterk gedragen door de stem van Leo, die varieert van warme klanken tot falsetto gekrijs, waarbij het lijkt alsof er ineens een extra achtergrondzangeres aan de groep is toegevoegd.
One Night Stand Forever is een energieke en gevarieerde plaat, waarop White een perfecte mix heeft gevonden in de verschillende muzikale stromingen van de afgelopen decennia. De plaat lijkt een aaneenschakeling van hits en is daarmee een ijzersterk debuutalbum. Het kan bijna niet anders dan dat de band ook Nederland zal gaan veroveren en niet als ééndagsvlieg ten onder zal gaan.
Kasabian - For Crying Out Loud ”Take all you fuckers and blow you away” . Aan tafel! Kasabian betrappen...
Rosedale - Long Way To Go Beiden waren als kind al bezeten van muziek. Hij raakte op dertienjarige...