2017-08-31
Het is alweer drieënhalf jaar geleden dat Rave Tapes verscheen, het laatste reguliere studioalbum van Mogwai. In de tussentijd heeft de Schotse post-rockband echter niet stilgezeten. Zo verscheen eind 2014 de EP Music Industry 3. Fitness Industry 1., met daarop de sterke single ‘Teenage Exorcists'. Een jaar later volgde de driedubbele verzamelaar Central Belters en vorig jaar bracht de band Atomic uit, de soundtrack bij een documentaire over de geschiedenis van kernenergie en atoombommen. Daarnaast bracht frontman Stuart Braithwaite nog een album uit met de band Minor Victories, waarin hij werd vergezeld door onder andere Rachel Goswell (Slowdive) en Justin Lockey (Editors). En nu is er dus een nieuw Mogwai-album, het negende alweer, getiteld Every Country’s Sun. het album werd geproduceerd door Dave Fridman, die ook Rock Action produceerde, maar vooral bekend is van zijn werk met The Flaming Lips en Mercury Rev. Mogwai verkent onder Fridmans leiding een aantal nieuwe wegen, maar klinkt ook vaak genoeg vertrouwd.
Een van de meest opvallende nieuwigheden is de vier minuten durende, Brian Eno-achtige ambient-passage aan het begin van het sterke ‘Don’t Believe The Fife’. Het gitaargeluid doet hier sterk danken aan dat van The Edge rond het door Brian Eno geproduceerde album The Unforgettable Fire. Na deze vier minuten barst de dam echter en volgt een heerlijke bak ziedende post-rock zoals alleen Mogwai die kan leveren. Ook opvallend is de uptempo single ‘Party In The Dark’, dat direct in het verlengde ligt van ‘Teenage Exorcists’, inclusief zangpartij.
Producer Fridman drukt een duidelijke stempel op Every Country’s Sun. De productie is een stuk voller aangezet dan voorheen, waardoor ook typische Mogwai-tracks als ’20 Size’, ‘Battered At A Scramble’ en ‘Crossing The Road Material’ toch nét even anders klinken dan het oudere werk. In andere tracks hoor je nog duidelijker zijn hand, bijvoorbeeld in het soundscape-achtige ‘Aka 47’, in het onderkoelde ‘1000 Foot Face’ en in het intro van de sterke opener ‘Coolverine’.
De hoogtepunten op Every County’s Sun zijn ‘Coolverine’, ‘Party In The Dark’, ‘Don’t Believe The Fife’, het hard rockende ‘Old Poisons’ en de afsluitende titeltrack. Deze begint met een zeer verstilde, haast dark ambient-achtige passage en eindigt met heerlijk uit de bocht gierende gitaren. Echt zwakke momenten kent het album niet, maar niet alles is even urgent. En daarnaast gaat ‘Crossing The Road Material’ gebukt onder overproductie. Al met al is Every Country’s Sun een prima plaat, maar hij is toch nét wat minder dan zijn voorganger.
Bløf - AANOndanks de zure zweem rondom Bløf heeft de band in 25 jaar zijn plaats in...
U2 - The Joshua Tree - 30 Years Het is alweer dertig jaar geleden dat het album The Joshua Tree van U2...