Raths’ initiatief heeft de muziek niet alleen ‘verlost’ van de door OReilly geschepte beelden, maar ook van de overdenkingen van Alan Watts. In de game becommentarieert deze filosoof onder meer waarom je als speler koprollende dieren ziet en de gedachte van de makers achter het incorporeren van verschillende perspectieven. Watts noemt Everything een ”exercise in perception”, waarin het tot ons - de gamer - door moet dringen dat wij als mensen afhankelijk zijn van alles en andersom. De keuze van Boysen en Plano om hierbij meer ingetogen te werk gaan dan beiden normaal gesproken als soloartiest doen pakt in de game goed uit. Het knappe is dat de muziek ook zonder beelden en tekst overeind blijft. ‘Eisenach’ is daar een goed voorbeeld van. De Duitse stad waar het nummer naar vernoemd is, geniet vooral bekendheid als geboorteplaats van Bach. Boysen en Plano’s minimal staat ver af van de composities van deze gigant.
‘Aalystice’ valt op vanwege de vrij chaotische strijkers. Het fluïde ritme biedt weinig houvast, wat ook geldt voor de bliepjes die de muzikale duizendpoten Boysen en Plano er nog eens aan toevoegen. De muziek gaat hier kortstondig gelijk op met de complexiteit van het bestaan waar OReilly en Watts ons op wijzen. Het barok-achtige ‘Reaching Light’, de afsluiter van het album, onderstreept nog maar eens dat deze onderlinge verbondenheid toch vooral iets moois is. Everything mag dan een ambitieus project heten, geslaagd is het zonder meer.
Katie von Schleicher - Shitty HitsJe album Shitty Hits noemen, dat is lef hebben. Blijkbaar wil Katie Von...
Jessica Says - Do With Me What You Will Een album waarbij duisternis de boventoon voert. Zo is Do With Me What U...