2018-03-21
Dat de natuur in Noorwegen tot de mooiste van Europa wordt gerekend mag als bekend worden verondersteld. De fjorden, stille bergplateaus, het poollicht en niet te vergeten de elanden spreken tot de verbeelding van velen en vormen belangrijke inspiratiebronnen voor bijvoorbeeld kunstenaars, schrijvers en muzikanten. Dat daar ook desertblues, folk en country uit voort kunnen komen lijkt wellicht minder snel voor de hand te liggen maar het Erlend Viken Trio heeft met het vorig jaar verschenen Nykomlingen aangetoond dat dit toch echt mogelijk bleek en dat het ook nog eens behoorlijk overtuigend uitgevoerd kan worden.Die overtuiging is overigens gemakkelijk te verklaren. Violist en componist Erlend Viken had namelijk voor de oprichting van dit trio al de nodige ervaring opgedaan in de Earlybird Stringband waarin de nadruk voornamelijk lag op folk en country. Sinds 2014 laat Viken zich omringen door twee andere ervaren mannen uit zowel de roots-sector als de neo-klassieke hoek, en worden podia in eigen land en zelfs ver daarbuiten in vuur en vlam gezet. Marius Graff heeft zich gespecialiseerd in alles wat met snaren bespeeld kan worden zoals o.a. gitaar en banjo, terwijl Leo Svensson Sander de cello voor zijn rekening neemt. Viken speelt naast de traditionele viool zoals wij die kennen, op dit album ook een met prachtig houtwerk versierde Hardangerviool waarop naast de gebruikelijke melodiesnaren ook nog eens enkele resonantiesnaren zitten waardoor het instrument extra galm produceert. Het gevolg is een rijk, vol geluid waarbij je bij beluistering van dit album het idee krijgt dat er meer dan drie muzikanten te horen zijn. In drie van de tien tracks klopt dit ook aangezien er gastbijdragen zijn van een drummer. Het album is een verzameling van hoofdzakelijk instrumentale traditionals waarin de Polska, een Scandinavische dans, centraal staat. Naast het schijfje is er een booklet bijgesloten met allerlei informatie over de ontstaansgeschiedenis van de composities. Zo zitten er, volgens Viken althans, meesterwerkjes tussen afkomstig uit de Zweedse, Amerikaanse en Noorse muziekgeschiedenis en wordt er, ofschoon niet chronologisch, een reis door de tijd gemaakt die begint rond 1850 en vervolgens via de roemruchte jaren zestig naar recentere tijden leidt.
Opvallend is de uitvoering van ‘Borte’ waarin een Noors gedicht is verwerkt en dat ooit al eens door Alf Cranner, een bekende Noorse folk-zanger, werd uitgebracht. Voor zover wij weten is er ook nog niet eerder een compositie tot stand gekomen waarin een Noorse muzikant zichzelf enige dagen in een Noorse berghut ophoudt om daar de basis te leggen voor een eerbetoon aan een Braziliaanse fluittist. Het resultaat heet ‘Treets Hemmelighet’ en maakt de veelzijdigheid van deze muzikanten nog eens duidelijk. De mix van folk en jazz is met behoud van de traditionele elementen op voortreffelijke wijze naar het heden gehaald door dit bijzondere trio.
Man With A Mission - Dead End In TokyoEr wordt hoog ingezet om het Japanse Man With A Mission (MWAM, voor de...
Erlend Apneseth - Nattsongar ”Is het niet zo dat muziek op de een of andere manier meer tot de nacht dan...