RECENSIE: Iced Earth - Incorruptible

Iced Earth
recensie cijfer 2017-08-29 “At the end of the day, no matter what I’ve gone through, my vision for Iced Earth has been incorruptible. There isn’t enough money on the planet to change why I do this. No matter the hardships, the ups and downs, things most bands wouldn’t survive through, I just don’t give up. I’m not giving up. My integrity and my vision for the band are not for sale. We’re incorruptible,” aldus gitarist, songwriter en enig origineel lid Jon Schaffer, van de heavy metalband Iced Earth. In eerste instantie wilden ze hun twaalfde en nieuwe release ‘The Judas Goat’ noemen, waarmee het een negatieve en duistere plaat zou worden. Tijd heeft wonden geheeld, waardoor de nadruk meer op positieve emoties kwam te liggen, en zodoende werd de naam toch Incorruptible.

Als je het prille begin van de band als Purgatory meetelt, dan is de band al ruim 32 jaar bezig. In 1990 gingen ze officieel gedoopt onder de naam Iced Earth, gepaard met het self-titled debuut. Ze hebben door de jaren heen heel wat wisselingen doorstaan. Bijna ieder album kent wel weer wisseling, maar de rhythm guitar van Jon Schaffer is altijd een constante factor geweest. Incorruptible is hier geen uitzondering op met het vertrek van lead guitarist Troy Steele en de vervanger in de belichaming van de 24-jarige Jake Dreyer, afkomstig van White Wizzard. Jon Schaffer: “Troy likes metal, rock, bluegrass, blues and he can play all that. With Jake you can tell metal’s in his soul.”

En wat worden we met Incorruptible toch ook getrakteerd op een lekkere dosis, onvervalste en verfijnde classic heavy metal in puurste zin van het woord ‘classic’. Zo begint de openingstrack ‘Great Heathen Army’ met oorlogsdrums en een bombastisch koor, dat vervolgens doorbroken wordt met een hoge krijs van zanger Stu Block die hij werkelijk vanuit het diepste puntje in zijn tenen trekt. De gitaren galopperen en snijden hier volle bak in mee, waarmee de plaat ook zelf ten strijde trekt. ‘Black Flag’ betrekt zich in de piratenthematiek, waarbij je in de deining van de muziek de golving van de piratenschepen terugvoelt. ‘Raven Wing’ is weer wat meer mythisch van aard en zou je de powerballad kunnen noemen. Opmerkelijk is overigens wel hoe Slayeresque ‘Seven Headed Whore’ is, maar Iced Earth komt er mee weg, omdat de muzikaliteit perfect aansluit op de duivelse songtekst.

Met ‘Ghost Dance (Awaken The Ancestors)’ hebben ze ook een instrumentale track te pakken, waarbij ook een wat vreemde rol is weggelegd voor de vocalen. Het is niet de meest sterke instrumentale track ooit, maar valt wel mooi als adempauze. Afsluiter ‘Clear The Way (December 13th, 1862)’ daarentegen is van epische proporties en zou in zijn opbouw zelfs kunnen doen denken aan ‘Rime Of The Ancient Mariner’ van Iron Maiden. Al met al slaagt Iced Earth er wederom in, ondanks de leeftijd, met Incorruptible een plaat te maken die er goed in slaagt om muziek en songteksten tot in de fijnste puntjes op elkaar in te laten spelen.
Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Iced Earth Label:Century Media
Cover The Pheromones - Lost In Amsterdam

The Pheromones - Lost In AmsterdamOnversneden ouderwetse rock wat de klok slaat hier. Soms vuig. Soms...

Cover Man With A Mission - Dead End In Tokyo

Man With A Mission - Dead End In Tokyo Er wordt hoog ingezet om het Japanse Man With A Mission (MWAM, voor de...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT