2017-08-15
Onversneden ouderwetse rock wat de klok slaat hier. Soms vuig. Soms eigenwijs. Bijna altijd virtuoos en altijd “teringcatchy”. Live vlammen The Pheromones als geen ander. Loeistrak, enthousiast en bovendien gebracht door mannen die niet bang zijn de handen vies te maken. Hoe het dus bestaat dat The Pheromones nog steeds zo in de marge (met alle respect) “klootvioolt”, is een verbijsterend mysterie. Misschien zijn het de bandleden zelf die het liefst onder de radar opereren, dat weten we niet. Als dat zo is, is dat op zich een aimabele keuze. Dat maakt het alleen nog steeds niet eerlijk tegenover iedereen die van een gitaar houdt. De band rondom ex Nuff Said broers Marijn en Michiel Slager bewijst met tweede album Lost In Amsterdam wederom dat er nauwelijks een goede reden te bedenken is waarom de band zich niet wat meer in de kijker heeft weten te werken. Lost In Amsterdam is echt geen instant rockclassic maar de manier waarop hoekige powerpopliedjes als ‘Feel Much better Now’ worden afgewisseld met iets tragere tracks als ‘All The Words In The World’ of ‘Desert Sand’ is écht lekker. De losse, soms wat bluesy groove van een nummer als ‘Got To Let You Know’ of de frisse Weezer-achtige energie van titletrack ‘Lost in Amsterdam’ schreeuwen om aandacht. De productie van (nogal) ‘grote jongen’ Phil Nicolo is lekker helder en knisperend en sluit naadloos aan bij wat de band lijkt te willen. en waar ze bovendien verdomd goed in zijn. Namelijk gitaarrock brengen zoals het ooit bedoeld is: Het type wat zich ongegeneerd in je hoofd nestelt. Het liefst zonder geacteerd groot gebaar en zonder achterlijke volgepropte of opgeblazen sound, maar mét gillende solo’s en ingenieuze, mee te zingen refreinen.
Kers op de taart is de dromerige (en prachtige) afsluiter ‘Easy’. De band pakt nog even gauw uit met een tranen trekkend mooie climax in de vorm van (hoe kan het ook anders) een eenvoudig doeltreffende gitaarsolo. Het is een heerlijke plaat, dit Lost In Amsterdam en het wordt de hoogste tijd dat The Pheromones dit wat harder van de daken gaan schreeuwen.
My Own Ghost - Life On StandbyWe doen My Own Ghost tekort als we de band achteloos in de hoek female...
Iced Earth - Incorruptible “At the end of the day, no matter what I’ve gone through, my vision for Iced...