2017-09-12
2016 was een bewogen jaar voor Will Samson. In de lente vanuit Engeland verhuizen naar Lissabon, daar na onverklaarbare blackouts in het ziekenhuis belanden en vervolgens een paar maanden later toch maar terug te verhuizen naar de andere kant van het Kanaal. Wonder boven wonder vond hij in die turbulente paar maanden in Portugal toch de tijd om een nieuw album op te nemen: Welcome Oxygen.Samson is zo’n artiest die normaal jaren schaaft aan nummers (aan zijn vorige album werd twee jaar gewerkt), maar Welcome Oxygen is bijna compleet opgenomen in de tijdspanne van een week. Dat verklaart ook de dubbele titels: elk nummer heeft ook de dag meegekregen waarop het geschreven is, en het enige oudere nummer krijgt de subtitel Day Zero mee. Die dubbele titels zijn eigenlijk symptomatisch voor de hele plaat: ze lijken vooral gebruikt te worden om interessant te doen, want iets toevoegen aan de tracks doen ze niet.
Dat geldt namelijk ook voor de muziek, want Samson maakt vooral ambient soundscapes. Op dit album zijn weliswaar de elektronische instrumenten van voorgaand werk verdwenen en hebben ze plaats gemaakt voor gitaar en viool, maar het blijft desondanks een kale bedoeling. Als ambient goed uitgevoerd wordt kan het desondanks prima muziek opleveren, maar Samson klinkt hier vooral als een goedkope versie van Bon Iver. Grootste minpunt van de plaat is het monotone karakter: het gitaarwerk doet nergens opveren, de strijkers zijn te braaf en de zang kabbelt zonder uithalen voort. Als er dan vervolgens ook nog constant in hetzelfde langzame tempo wordt gespeeld duurt zelfs een album van 35 minuten simpelweg te lang.
Het is tekenend dat eigenlijk alleen het oudere nummer, ‘Water Fall Diver (Day Zero)’ te pruimen is. Dat komt vooral omdat de zang schittert door afwezigheid, wat opgevangen wordt door wat gevarieerder, speelser gitaarwerk. De tempowisselingen en veranderingen van melodie zijn hier maar licht, maar houden het nummer toch fris en laten daarmee haarscherp zien wat er mist op de rest van het album.
Of dat komt doordat de rest van Welcome Oxygen in een week is geschreven of doordat Samson daarbij nog last had van zijn ziekenhuisopname blijft gissen. Feit is dat dit een oersaaie plaat is die bol staat van pretentieus, monotoon gepriegel en daardoor nog het meest geschikt is om te draaien als je niet kunt slapen. We zetten nooit een te recenseren plaat af, maar bij deze was de verleiding na een paar luisterbeurten simpelweg niet meer te weerstaan.
Prospekt - The Illuminated SkyHet Engelse Prospekt heeft min of meer een nieuwe start gemaakt. Het...
Pandae - NOW Pandae maakt eigenzinnige muziek waarin trippy, herhalende fragmenten en...