2017-09-19
Het Engelse Prospekt heeft min of meer een nieuwe start gemaakt. Het debuutalbum uit 2013 bracht de band niet al te positieve kritieken en dat betrof zowel de composities als de zanger. Maar omdat de toenmalige zanger Richard Marshall de progmetalband in 2015 verliet, besloot Prospekt in alle rust naar de juiste zanger te zoeken. Het is uiteindelijk Michael Morris geworden, en dat is duidelijk geen dertien in een dozijn zanger, zoals goed te horen is op The Illuminated Sky. Net als Marshall heeft Morris ook een hoge stem met een flink bereik, maar waar zijn voorganger geforceerd en afgeknepen klonk, daar wint Morris het op punten doordat zijn stem heel natuurlijk klinkt. Hij doet in de hoge stukken een klein beetje denken aan Geddy Lee van Rush. Hij blijft daarbij prima overeind tussen het geweld dat zijn vier collega’s op de mat leggen, al zit hij soms wel ver achter in de mix verstopt, tussen alle galm en wolligheid. Dat zou best een tandje minder mogen. De symfonische metal van de Engelsen doet verder regelmatig denken aan Symphony X, maar ook landgenoten Threshold (op ‘Titan’) zijn zeker een invloed. De genoemde invloed van Opeth slaat echter helemaal nergens op. Het uurtje progmetal is van een zeer acceptabel niveau al lijkt het na verloop van tijd allemaal wel wat op elkaar. Er wordt driftig gebruik gemaakt van een sfeervolle keyboarddeken en de riffs zijn pittig en wat vooral opvalt is de technische vaardigheid van gitarist Lee Luland. Het overschaduwt enigszins de composities die over het algemeen vrij lang zijn en voorzien zijn van fantasy teksten over heelal, ruimte, aliens en meer van dat soort zaken. Binnen al het geweld zijn er wel degelijk een paar opvallende songs, zo is de powerballad ‘Akaibara’ een welkom rustpuntje en is de bite van ‘In The Shadow Of Earth’ en ‘Titan’ zeer welkom. Het afsluitende ‘Where Masters Fall’ is een bijna twaalf minuten durend epos dat alles nog eens samenvat, maar wel met een vocale gastbijdrage van Marc Hudson van Dragonforce. Het is niet in het boekje opgetekend, maar het lijkt er op dat bij ‘Cosmic Emissary’ zijn stembanden ook opduiken. Of is het Morris Zelf? Overigens vinden we ook nog een bijdrage van gastgitarist Greg Howe op ‘Alien Makers Of Discord’.
Waar Prospekt nog aan moet werken zijn de composities. Nu nog worden de songs vooral getrokken en gedomineerd door de prima zang van Morris en het gitaarhalsfetisjisme van Lee Luland, een attractie op zich, maar een song moet ook blijven hangen en dat wil nog niet altijd lukken. Ze zijn op de goede weg, de vijf Engelsen en wie weet komt er in de toekomst een echte topplaat aan. Het zit er heus in.
Fogalord - Masters Of WarDat Italië een indrukwekkende lijst powermetalbands voortbrengt wordt ons...
Will Samson - Welcome Oxygen 2016 was een bewogen jaar voor Will Samson . In de lente vanuit Engeland...