De cd begint erg sterk met het nummer ‘Arrows of Light’. Qua muziek zeer aanverwant aan Interpol, maar dan met meer U2-achtige drumritmes en bijpassend Coldplay gitaargejengel. In de refreinen klinkt de zang als Morrisey. Een erg radiovriendelijk nummer met potentieel.
Voor een nummer met potentieel zelfs een nummer met veel potentieel.
‘Paradise Paralyse’ komt meer uit de “hardere” emo hoek waar de wieg van Scarrots stond. De hardheid vervaagt echter doordat er dezelfde productietechnieken gebruikt lijken als bij grotere Amerikaanse bands. Het klinkt voor mijn oren te gelikt voor een hard nummer, en te hard voor een gelikt nummer. Maar het schijnt dat er een enorme doelgroep voor dit soort muziek is. Tijdens dit nummer slaat echter mijn twijfel wat betreft uitgebalanceerde teksten toe. Het klinkt soms net te Bengels (als in Belgisch Engels) met relatief eenvoudige zinnetjes als “Ow you crazy devil”. Toch klinkt de muziek ook in de overige nummers relatief Brits.
Een vergelijking met The Get Up Kids zou niet misstaan. Hoewel ik na een paar keer alles gehoord te hebben, geen groots fan van de zangkwaliteiten van zanger Pieter, ik op sommige momenten een beetje moe wordt van de synthesizergeluidjes van Wim en eigenlijk vooral de strakkere stukken kan waarderen, klinkt deze plaat goed weg. Ik ben heel benieuwd hoe deze band live is. Er mag namelijk best wat franje af, zonder dat er dan per sé ingeleverd wordt.
Low - Drum and GunsHet uit Duluth, Minnesota afkomstige trio Low maakt al sinds begin jaren...
Heideroosjes - Chapter Eight: The Golden State Ze hebben er vast vaak over gefantaseerd toen Marco Roelofs (zang), Frank...