2017-09-02
‘Cinematic Southern Gothic Rock’, zo noemt de band het genre wat ze spelen. Misschien zou ‘Cinematic Southern Gothic Folk’ wat meer op zijn plaats zijn, maar hoe dan ook is het een redelijk treffende omschrijving van het unieke geluid dat deze nieuwkomer in de scene van zich laat horen. Het betreft een vijftal uit Londen, dat zichzelf Curse Of Lono noemt, gebaseerd op een verwijzing naar een film met Johnny Depp. Desalniettemin zijn ze niet te onderscheiden van een stel doorgewinterde Amerikanen die al jaren Americana maken. We horen de typische instrumenten, zoals resonerende gitaren met slides, en de drumlijntjes zijn ook onmiskenbaar.In Amerika zijn ze nog altijd dol op deze muziek, zoals de vele lovende recensies die deze voor gingen aantonen. Het gave aan dit album is dan weer dat ze zo nu en dan net buiten de gebaande paden treden. Neem bijvoorbeeld de openingstrack: ‘Five Miles’, waarin na ongeveer een minuut er een overstuurde gitaar bij komt. Dit geeft een groot contrast, maar het dient het nummer op majestueuze wijze, de rauwe, donkere sound geeft body en maakt het nummer voller dan het anders ooit had kunnen zijn. Dan nog ‘London Rain’, een heel ander nummer dat het album als het ware doormidden breekt. Hier horen we waarom de band hun muziek beschrijft als 'Gothic'. Het nummer heeft een gloomy sound wat erg goed valt na de eerste helft van de plaat.
Na deze break gaat de plaat verder met wat we ook in het begin horen, A-klasse folk, Americana en al het goeds dat over het algemeen uit het zuiden van de VS komt. Met helemaal aan het einde een prachtige afsluiter: ‘Don’t Look Down’. ”It’s all over” is de eerste zin van dit nummer, wat zeker bij een afsluiter past. Het is iets ingetogener dan de rest en sust de luisteraar bij wijze van spreken in slaap na een tiental topnummers die zeker nog na blijven galmen in de gedachten.
Al met al is het een plaat met muziek waar haast geen speld tussen te krijgen is. Het klinkt strak, voelt authentiek aan en heeft echt een eigen sound. Curse of Lono laat hiermee dan ook zien een veelbelovend project te zijn en terwijl we voorlopig nog even van Severed genieten zijn we alvast in blijde afwachting van de volgende release.
PBII - Rocket - The Dreams Of Wubbo OckelsOndergetekende aanschouwde ooit Plackband live en kwam al snel tot de...
The Sidekicks - Texas Of The North Dit vijftal uit Groningen heeft de afgelopen tijd wat tegenslagen gehad. Uit...