Het tempo varieert het eerste deel van de plaat van snel tot zeer snel, waarbij er vooral een heel arsenaal aan thrashmetalrfiffs voorbij komen. Een beetje in de trend van Slayer of Sepultura, maar dan wel met de stem van Jerome Thilly die voornamelijk zwaar grunt, en er af en toe eens een leuke krijs tussendoor gooit en in ‘Washout’ er zelfs even een paar cleane woordjes bij brabbelt.
Tussen al het snelle geweld door is het wel prettig als er even gas wordt teruggenomen, zoals dus in Washout’, waarin ook nog even een prachtige melodieuze solo langs komt. Maar ook de gierende gitaarloopjes, solo’s en de breakdown in ‘The Cave’ zorgen voor de nodige afwisseling en laat horen dat tussen al het gebeuk een hoop muzikaal talent lonkt. Het is niet alleen beuken om het beuken.
Ook ’Trapped’ wordt gekenmerkt door prachtig gitaarwerk, en zo heeft elke track wel ergens een stukje dat je doet opveren. Daarnaast is de ritmesectie bijzonder strak, wat de muziek zeer luisterbaar maakt. Tegen het einde wordt met ‘Holy Grail’, dat een zeer melodieus akoestisch getint tweede deel kent, en het afsluitende instrumentale ‘An End That Isn’t One’ het gas er onverwacht even helemaal afgehaald zodat we toch nog op tijd naar lucht kunnen happen.
Het enige minpunt is dat de productie van Daniel Bergstrand je zo snoeihard in je gezicht slaat dat je flink murw gebeukt wordt. Op het eerste gehoor lijkt Purgatorius dan ook een simpel beukalbum, maar enig doorluisteren geeft het muzikaal vernuft dat de band in huis heeft heel mooi prijs en dan blijkt dat dit een prima album is.
Sam Baker - Land Of Doubt Sam Baker is een bijzondere muzikant in de Americana. In 1986 overleefde...
Primal Creation - Demockracy Het Belgische Primal Creation is een nieuwe band die het beste voor heeft...