2017-09-08
Het brute geluid van Broken Hope laat zich weer eens gelden. De in 1988 opgericht Amerikaanse band hield op te bestaan in 2002, maar werd heropgericht in 2012. Met een andere zanger, want voormalig brulboei Joe Ptacek sloeg in 2010 de hand aan zichzelf. Op de comeback plaat Omen Of Disease uit 2013 liet nieuwe zanger Damian Leski al horen dat hij met zijn gutturale grunt een prima vervanger is van Ptacek. Hoewel de composities niet altijd even goed bleven hangen, was de plaat redelijk te pruimen. Op het nieuwste album Mutilated And Assimilated gaat Broken Hope onverdroten verder waar het op de voorganger gebleven was. Er hebben ondertussen ook weer wat personele mutaties plaatsgevonden en zodoende is gitarist Jeremy Wagner nog het enige originele lid van de band. Het maakt niet heel veel uit voor het geluid, want de lompe deathmetal, met een grindcore tic, ratelt nog net zo hard als op vorige werkjes. De stem van Leski klinkt bijna hetzelfde als die van Ptacek en muzikaal gezien is er ook weinig nieuws onder de zon. De veertig minuten ultrabrute deathmetal is genoeg om je tere zieltje even goed door de mangel te halen. Songtitels als ‘Mutilated And Assimilated’, ‘Russian Sleep Experiment’ en, ‘Malicious Meatholes’ doen het ergste vermoeden over de inhoud van de onverstaanbare teksten.
Er wordt geschakeld tussen slepende stukken en stormachtige blastbeats en natuurlijk zo hier en daar een vette breakdown. Kortom genoeg om van te genieten voor de liefhebber, maar ook nu is het euvel dat de composities maar matig blijven hangen. De riffs zijn standaard en de meest opvallende nummers zijn ‘Malicious Meatholes’ dat akoestisch begint en eindigt met een horror-achtig outro en ‘Hell’s Handpuppets’ dat begint met een stukje akoestische gitaar dat via een slepend stukje overgaat in een stevig doorratelend stuk. Het laatste stuk van het album heet ‘Swamped In Gorehog’ en bestaat uit een samenvoeging van twee tracks (‘Swamped In gore’ en ‘Gorehog’) van het debuutalbum Swamped In Gore uit 1991. Het horrorstukje dat de boel opwarmt is de opmaat daarvoor. Het is het einde van een album dat niet heel veel stof zal doen opwaaien, maar vast wel zijn weg gaat vinden bij diegenen die hier geen genoeg van kunnen krijgen.
Simon Keats - Space Simon Keats is de lekker klinkende artiestennaam van Paul Zoontjens. Keats...
Obey The Brave - Mad Season Denk bij Obey The Brave qua muzikale stijl aan The Ghost Inside, waarbij er...