Het viertal onderstreept al snel de kracht van het collectief. In eerste instantie is het basisthema in ‘As All Is Now’ weinig opzienbarend, maar gaandeweg tonen de heren aan dat ze als viertal echt wel meer kunnen dan collega Colin Stetson in zijn eentje klaarspeelt. Waar Erker en Broekhuizen voor de body zorgen, nemen de beide altsaxofonisten het merendeel van de melodieën voor hun rekening. De momenten dat het basisthema weer even opduikt, behoren tot de mooiste passages van het nummer.
In het vervolg is Trance wisselvallig. Het meer abstracte gedeelte van ‘Sons Of Comfort’ slaat niet aan. ‘The Path Of Hogs’ is het nummer waarin Artvark de meeste tijd heeft genomen om een idee uit te werken. In eerste instantie lijkt dat goed uit te pakken, blijft de muziek dynamisch. Gaandeweg blijkt echter dat het nummer simpelweg te lang duurt om te kunnen blijven bekoren. Het directe, technische ‘Apotheosis’ maakt echter veel goed, waarbij de vooraanstaande rol van Broekhuizen zowel verrassend als overtuigend is. Wat het meer gewaagde ‘Apotheosis’ duidelijk maakt, is dat Artvark in deze constellatie wellicht te veel in zijn eigen comfort zone blijft. Je zou de heren bijna aanraden om eens een samenwerking met een andere artiest aan te gaan.
Meridian Brothers - ¿Dónde Estás María?Latijns Amerika kent vele spannende muziekstijlen al dringen die niet...
Barosz - Barosz EP Wat begon als een instrumentale band, werd na een paar jaar een symfonische...