2017-10-12
Paul Draper, die kennen we nog als zanger en belangrijkste songschrijver van Mansun. De Britse band was eind jaren negentig vooral in het Verenigd Koninkrijk succesvol met eigenzinnige en ambitieuze rock. Naast onversneden hits als 'Wide Open Space' en 'I Can Only Disappoint U' leverde het kwartet de monumentale plaat Six, met composities die stilistisch alle kanten op stuiteren, van punk tot opera. Hoewel Mansun alweer veertien jaar uit elkaar is, kan het nog altijd rekenen op een zeer toegewijde schare fans. Mede dankzij hun aanmoedigingen besloot Draper drie jaar geleden, na ruim een decennium relatieve radiostilte, alsnog een solocarrière te starten.Na verschillende liveoptredens en twee EP’s is er nu het debuutalbum Spooky Action. Een plaat die duidelijk laat horen dat Draper zich deze eeuw verder heeft bekwaamd in het produceren van muziek (onder andere voor Skin van Skunk Anansie en The Joy Formidable), nadat hij eerder al achter de knoppen had gezeten bij de eerste Mansun-albums. De nummers hebben een gelikte studiosound en zijn door middel van orgeltjes en elektronische effecten van extra kleur voorzien. De uit duizenden herkenbare stem van Draper (47) klinkt een octaafje lager dan in zijn beste dagen, maar hij kan nog steeds heerlijk jammeren en klagen. Bovendien hoeft Draper, zolang zijn donkerder timbre associaties oproept met Dave Gahan van Depeche Mode, zoals in het catchy-zeurderige 'Who Is Wearing The Trousers', zich nergens zorgen over te maken.
Toch is het album vooral interessant voor hardcore Mansun-fans die smachten naar nieuwe muziek van hun helden. Ondanks de merkbare toewijding van de maker (die wordt bijgestaan door Catherine Anne Davies alias The Anchoress en Paul Walton) missen de nummers de scherpte en kwaliteit van met name het vroege werk van de band.
Sommige liedjes, zoals de plaatopener 'Don’t Poke The Bear' en het daaropvolgende 'Grey House', vervelen zelfs een beetje. Dat kan ermee te maken hebben dat deze, net als vrijwel alle andere liedjes op het album overigens, al jaren op de plank lagen. Draper heeft ze niet genoeg weten af te stoffen om ook in 2017 nog fris en actueel te klinken. Dat is jammer, want nummers zoals 'Things People Want' en het meeslepende 'You Don’t Know Someone, Till You Fall Out With Them; laten horen dat hij het wel kan.
Maya Jane Coles - Take Flight Take Flight Is het vierde album van de Britse DJ Maya Jane Coles , die...
The Black Seeds - Fabric Nieuw Zeeland is niet gelijk het land dat je associeert met de reggae. Fat...