2018-01-24
Bas Kooman is een liedjesschrijver uit Alphen aan de Rijn. Als je zijn website bekijkt dan valt op dat hij met van alles bezig is, maar muzikant is nergens terug te vinden, terwijl hij afgelopen jaar toch een fraai album heeft uitgebracht. Dit debuut is volledig tot stand gekomen via de cloud; wat wil zeggen dat de muzikanten nooit samen in een repetitieruimte hebben gezeten. Zang, bas en gitaar zijn door Bas opgenomen in Nederland; drums door Matt Snowden in Engeland; saxofoon en klarinet door Dave McKeown in Engeland en viool door Maria Grigoryeva in Rusland. Een voordeel van de huidige technieken die we tot onze beschikking hebben. Een nadeel is zonder meer dat je geen geoliede, goed op elkaar ingespeelde band hoort. Dit debuut luistert allesbehalve lekker weg; muzikaal zit het redelijk complex in elkaar en er wordt gebruik gemaakt van minder voor de hand liggende ritmes en maatsoorten. Het is niet bepaald achtergrondmuziek en valt beter met volle aandacht te beluisteren met de teksten erbij. Het kost dan ook een aantal luisterbeurten voor Dans Dwaas zijn kwaliteiten prijsgeeft. De elf tracks zijn grofweg te verdelen in twee categorieën: complexere nummers aangevuld met saxofoon, klarinet en viool en de wat rustigere akoestische nummers. Het begin is absoluut de moeite waard: ‘Herinnering’, ‘De Profeet En De Karavaan’ en ‘Dans Dwaas’. Fraaie teksten en zanglijnen die mooi samengaan bij niet-alledaagse muzikale klanken. De teksten van de titelsong ‘Dans Dwaas’ zijn gebaseerd op het gedicht ‘De wijzen blijven achter bij de dwazen’ van H.W.J.M. Keuls (1883-1968): “De dwaas zweeft tussen wanhoop en extase en gaat dansend zijn noodlot tegemoet” . Het humoristische ‘Vinex-Herder Blues’ vertelt over een viervoeter die niet voor de poes is en het liefst luistert naar zijn eigen gezeik; ‘Eschers Trap’ is net als de trap zelf knap bedacht en gaat over de verrassende wendingen in het leven. Het laatste gedeelte van het album is minder boeiend; je merkt als luisteraar dat de aandacht verslapt.
Dans Dwaas is behoorlijk muzikaal en zit knap in elkaar; ook is er volop variatie te horen. Helaas blijkt deze variatie in stijlen ook meteen de grootste makke van het debuut van Bas Kooman; het blijft niet echt hangen en een eigen stijl is niet gevonden. Het is dan ook opmerkelijk dat de meer rechttoe rechtaan afsluiter ‘Lage Horizon’ het beste is dat de plaat te bieden heeft. Het nummer ademt bij vlagen (vooral door de saxofoon) een Dire Straits-achtige sfeer en zou gemakkelijk opgepakt kunnen worden door de nationale radiostations. Zeker het beluisteren waard voor liefhebbers van Nederlandstalige muziek die eens wat anders willen horen.
Daydream XI - The Circus Of The Tattered And TornBij Braziliaanse metalbands gaan de gedachten als eerste uit naar Sepultura,...
Satyricon - Deep Calleth Upon Deep Blackmetal kun je het eigenlijk niet echt meer noemen, de muziek van...