2017-10-20
Soms komen er van die albums langs waarbij de openingssong je direct aan je stoel weet te kluisteren. The Rabbit Hole het tweede album van The Great Discord is er zo eentje. Wat je na de bombastische intro te horen krijgt grenst aan het briljante. Een betere opener van een album met een song als ‘Noire’ kun je niet bedenken. Het Zweedse vijftal met als blikvanger de excentrieke zangeres Fia Kempe maakt een soort progressieve metal/rock met moderne en hitgevoelige randjes, zonder ook maar ergens in gemakzuchtige melodietjes te vervallen.
Met haar heldere, krachtige en soepele stem weet Kempe je direct in te pakken. Deze dame kan echt zingen en vervalt nergens in hijgerige trucjes, maar klinkt alsof ze met twee benen op de grond staat. De band doet soms wel wat denken aan In This Moment, maar dan zonder de Amerikaanse larger than life houding. Na die geweldige opener gaat het album door met nog acht songs die stuk voor stuk allemaal geweldig in elkaar zitten en je ook niet loslaten.
Kempe heeft ooit iets gezongen op een Ghost plaat (Popestar) en drummer Aksel Holmgren – althans dat is de roddel – heeft bij Ghost op de loonlijst gestaan en ook is de band met Ghost op tournee geweest. Dat verklaart meteen het wat mysterieuze en licht gepolijste geluid van The Great Discord, dat op haar in drie akten opgeknipte conceptplaat een duel laat ontstaan tussen een mythologisch wezen (Ire) en Fia, waarbij de eerstgenoemde Fia probeert te verleiden om af te dalen in de onderwereld vol verleidingen(‘The Rabbit Hole’), wat uiteindelijk een slechte keuze blijkt te zijn. De gebeurtenissen zijn beurtelings vanuit het perspectief van Ire en Fia bezongen.
Maar dan die muzikale omlijsting: werkelijk elke song is top. Die fameuze opener ‘Noire’ is een catchy rocknummer, maar de subtiele pianotonen, de stem van Kempe en de stevige riffs maken dit tot een oorwurm van de eerste orde. Maar ook hierna zakt het niveau nergens in. Het blijft daarbij soms flink pittig, zoals met ‘Gadget’ dat een flinke dosis metalriffs bevat en door Kempe afwisselend wordt ingezongen, waardoor het ook gelijk goed in het gehoor ligt. De singles ‘Darkest Day’ en ‘Omen’ zijn misschien nog het meest ‘gewoontjes’, al kun je daar bij The Great Discord amper van spreken.
De veertig minuten vliegen voorbij en raken je als een mokerslag, maar gelukkig heeft The Great Discord een rustpunt ingebouwd in de vorm van het prachtige ‘Neon Dreaming’ dat absoluut niet klinkt als een standaard rockballad, maar je meeneemt in een droomwereld van een verleidelijke stem, fragiele gitaartonen, een zachte keyboarddeken en dwingende bastonen. Maar ook alles wat voor en na dit rustpuntje komt is van topniveau. Elke song beschrijven is geen doen, The Rabbit Hole moet je ondergaan. Deze adembenemende plaat neemt je te grazen en sluit je op in de fantasiewereld van The Great Discord. The Rabbit Hole gaat je niet teleurstellen, dat is onmogelijk.
Solitude Within - DisappearWat betreft het aanbod van Belgische(metal)bands is het de laatste tijd...
Daydream XI - The Circus Of The Tattered And Torn Bij Braziliaanse metalbands gaan de gedachten als eerste uit naar Sepultura,...