Voor haar zesde soloplaat zocht Björk vers bloed om de grove klus te kunnen klaren. Het was geen geheim dat de voormalige Sugarcube op de wishlist van hiphoplegende Timbaland (wie kent hem tegenwoordig niet) stond. Voor Volta mocht de beste producer dan ook daadwerkelijk met de knoppen van Björk's 808 spelen. Er waren echter nog andere essentiële onderdelen nodig voor een gesmeerde Volta-machine. Björk haalde daarom housepionier Mark Bell weer uit de kast en rekruteerde onder anderen 'de drummer-met-de-drie-stokjes' Chris Corsano. Voeg daarbij een elfkoppige blazerssectie en wat Konono trommelgeweld toe om je vol in het feestgedruis te storten.
Björk kon niet wachten om weer lekker ritmisch aan de slag te gaan en laat Timbaland daarom direct aftrappen met een verscheurende beat van een menselijke tsunami op 'Earth Intruders'. Het is dan ook onmisbaar dat Björk van een totaal ander station vertrekt dan op haar twee voorgangers. Volta is namelijk als één brok energie van verschillende muziekstijlen.
'Innocence' is misschien wel de meest toegankelijke song van het hele album waar je een authentieke Timbaland op terug zult vinden. Björk laat je op adem komen met het verstillende 'I See Who You Are', waarop de pipa-klanken van Min Xiao-Fen een ode aan het dochtertje van de IJslandse brengen. 'The Dull Flame of Desire' en 'My Juvenile' laten je de perfecte samensmelting van Antony Hegarty's en Björk's vocalen horen. 'Declare Independence' dreunt na afloop nog lang na in je hoofd, waarbij een schreeuwende Björk je doet herinneren aan haar 'Army of Me'.
De boodschap van Björk richt zich volgens eigen zeggen op de uitputtende arrogantie van religie. Volta is echter geen uitputtingslag geworden, maar laat een herboren Björk zien, die haar unieke kunstje gelukkig nog steeds niet verleerd is.
Seventh Calling - MonumentsIn de heavy metal-scene zijn het hedendaags nog steeds de oude rotten die de...
Korpiklaani - Tervaskanto Sinds een aantal jaar wordt Nederland zwaar bestookt door Finse folk metal...