2007-02-22
Na het grote succes van hun eerste cd Silent Alarm werd Bloc Party door velen als een van de revelaties van de laatste jaren gezien. Bijzonder prettig natuurlijk, maar het is altijd nog maar zien hoe een band zich onder die druk houdt. Vooral wanneer je weet dat de opvolger van zo’n succesvolle cd onder een vergroot glas wordt gelegd. A Weekend in the City is die opvolger.Tekstueel gezien is die titel al gelijk erg treffend wanneer je luistert naar de tekst van de opener ‘Song for Clay’ (Disappear Here), een nummer over de oppervlakkigheid van het leven in de stad, in dit geval Oost-Londen. Dit geldt eveneens voor ‘Hunting for Witches’. Zoals de titel al een beetje verklapt gaat het over de hysterie over de vermeende terroristische dreiging. Fraaie, zij het niet de meest positieve teksten. Helaas komen de nummers als geheel een beetje klinisch over. Ondanks de actualiteit van dergelijke onderwerpen weet het je niet echt te raken.
Dit gaat niet op voor het eerste betrekkelijke rustpunt op de cd ‘Waiting for the 7:18’. Vooral ook omdat zanger Kele hier mooi ingetogen zingt. Persoonlijk vind ik dat dit beter past bij de karakteristieke sfeer die producer Jacknife Lee steeds neer weet te zetten. Niet alleen op A Weekend in the City, bijvoorbeeld ook in zijn werk voor Snow Patrol. Temeer omdat de nummers waarop dat niet gebeurd last hebben van een overdaad aan ideeën, zoals ‘Uniform’ en ‘Where is Home’.
Het beste van twee werelden is zogezien het nummer ‘On’, waarbij een up-tempo ritme gecombineerd wordt met een deels ingetogen, deels normale zang. ‘Sunday’ en ‘Kreuzberg’ zijn eveneens erg fraaie nummers, maar bij deze laatste lijkt wel alsof de producer en band hier iets te geforceerd op de collega’s van het al even genoemde Snow Patrol willen lijken. Op z’n Coldplay’s sluit Bloc Party haar cd af, dat wil zeggen; bombastisch op het randje.
Over het algemeen zou ik willen zeggen dat de wat meer ingetogen nummers, qua muziek en zang beter tot hun recht komen bij de sound van Jacknife Lee dan de wat snellere nummers zoals de eerste single ‘The Prayer’. Bovendien willen deze nummers nogal eens uit de bocht vliegen qua structuur. Daarentegen is het wel knap dat de band de sfeer van een weekend in de stad goed heeft weten te vertalen naar teksten en muziek. Groots en wijds, maar zoals je weinig binding krijgt met een stad en haar bevolking gedurende een weekend, blijft deze cd bij vlagen ook een beetje afstandelijk, en dat is jammer.
Clap Your Hands Say Yeah - Some Loud ThunderVorig jaar braken ze door met een self-titled debuutalbum. Een uitverkocht...
Brand New - The Devil and God are Raging Inside Me The Devil and God are Raging Inside Me is de opvallende titel van de nieuwe...