VERSLAG: Bryan Adams - 13/11 - De Doelen

Bryan Adams - 13/11 - De Doelen (Terug naar de review)

Rockster, celebrityfotograaf, filantroop, tijdschrifteigenaar en incidenteel acteur. Allemaal dingen die de Canadese zanger Bryan Adams de afgelopen jaren gedaan heeft tussen het eindeloze touren en platen opnemen door. De man die schijnbaar niet stil kan zitten, had weer eens zin in iets anders. Na de succesvolle ‘MTV Unplugged’-plaat uit 1997 en een akoestische promotietour in Canada, gaat Adams twaalf jaar na dato wederom zonder elektrische gitaren op pad.

Groot verschil met de sessies van ‘MTV Unplugged’, is dat Adams tijdens de Bare Bones Tour zijn band thuis laat. Drummer Mickey Curry en gitarist Keith Scott vervelen zich echter niet, want als hobbyproject hebben ze het surfbandje The Fontanas opgericht. Toch staat Adams niet helemaal alleen op de planken; toetsenist Gary Breit – sinds 2004 in dienst bij de inmiddels vijftigjarige rocker – begeleidt enkele nummers op een vleugel.

Met de internationale doorbraakhit ‘Run To You’ opent Bryan Adams zijn akoestische show. Zelfs met enkel een gitaartje uit de jaren ’50 weet Adams zijn fans op de been te krijgen bij van origine pompeuze rockclassics uit de jaren ’80 en ’90, als ‘Summer Of ‘69’, ‘Can’t Stop This Thing We Started’, ‘Cuts Like A Knife’ en ‘Somebody’. Populaire bruiloftsliedjes als ‘Heaven’, ‘Have You Ever Really Loved A Woman?’, ‘I’m Ready’ en ‘(Everything I Do) I Do It For You’ worden plichtmatig gespeeld.

Voor toegewijde fans is het leuker dat Adams ook minder beroemde singles ten gehore brengt, waaronder ‘Heat Of The Night’, ‘Let’s Make A Night To Remember’, ‘Thought I’d Died And Gone To Heaven’ en ‘Back To You’. Op verzoek brult Adams zelfs ‘Into The Fire’ de zaal in, maar zijn tekstbehandeling verraadt dat hij het nummer al een behoorlijke tijd niet meer gespeeld heeft. Ballade ‘When You Love Someone’ krijgt een Springsteen-achtige bewerking, inclusief mondharmonicasolo.

Adams is een entertainer pur sang. Met slechts zijn gitaar, een enkele blik, een uitgestoken hand en onderhoudende praatjes, lukt het hem de bezoekers te vermaken. Hij krijgt de lachers makkelijk op zijn hand, vooral met zijn Joe Cocker-imitatie tijdens ‘When The Night Comes’. Op reacties uit het publiek antwoordt Adams gevat, al verstaat hij niet alle verzoekjes die naar zijn hoofd geslingerd worden. “Diapers? I don’t have a song called ‘Diapers’!”

Wat betreft zijn liedjes moet hij met vooral hebben van zijn coauteurs. Zo krijgt Jim Vallance een eervolle vermelding in de introductie van het voor Ray Charles geschreven liedje ‘The Right Place’. Dat Charles het nooit opnam lag aan Adams zelf. “Ik heb ‘m een aantal keer gesproken, maar vergat iedere keer het liedje aan te bieden. Ik baal dat Taylor Hicks uiteindelijk een hele goede versie ervan opgenomen heeft.”

Na twee uur in het pluche blijkt dat Adams ook in de theaters de showman kan uithangen. Op momenten is hij intiemer en oprechter dan in de arena’s en sporthallen. De bewerkingen van zijn rockhits zijn echter wat gemakzuchtig. Bryan Adams is akoestisch niet minder interessant dan elektrisch, maar met zijn band erachter en de arrangementen van Pat Leonard zou het pas écht sterk zijn.