VERSLAG: The Mars Volta - 7/12 - 013

The Mars Volta - 7/12 - 013

In 2002 waren ze ineens daar, herrezen uit de as van At The Drive-In kwam The Mars Volta de oubolligheid van de progrock oppoetsen. De eerste show in 013, dat jaar nog als voorprogramma in de Kleine Zaal, was energiek en gaf genoeg aanleiding om te geloven dat de mannen het ver zouden schoppen. Het debuut De-Loused in the comatorium bracht The Mars Volta dan ook meteen een status, die daarna alleen maar groeiende is geweest. En daarbij een live reputatie van lange, psychedelische en energieke shows.

Nog geen jaar geleden stond de band dan ook drie uur lang op het podium van The Choice in 013, een lange psychedelische trip, enkel onderbroken voor een kort akoestisch onder onsje. Deze avond pakken de zes het echter anders aan. In plaats van een aan een gesloten set, speelt het sextet losse nummers. Nummers die weliswaar geheel volgens triprecept lang worden uitgesponnen, maar toch een andere ervaring brengen dan de golf waarin 013 bij het vorige concert werd meegenomen.

Aan het begin van de set slaat zelfs even de schrik om het hart. Cedric Bixler Zavala, die de hele avond aan de warme thee is, zingt alsof zo juist iemand hem vol in de ballen heeft getrapt. Geen van de hoge uithalen in ‘Inertiatic Esp’ worden gehaald. Gelukkig helpt de thee en blijkt bij het tweede nummer ‘Cotopaxi’ dat Bixler Zavala slechts even in moest zingen. In de daarop volgende twee uur gaat het weliswaar nog wel een paar keer een mis, iets wat de liters aan thee verklaart.

Toch zetten Zavala Bixler, Rodriguez-Lopez en kornuiten een alleraardigste show neer. De show is zeer goed uitgebalanceerd, met zeer veel werk van de eerste twee albums en uiteraard van Octahedron, die nauwelijks een half jaar uit is. Met passie worden de losse nummers gespeeld, uitgebouwd en ondersteund met een accurate en sfeervolle lichtshow. Mooiste daaraan is wel het achterdoek, dat in verschillende kleuren, verschillende aangezichten toont. Een toevoeging aan de al sterk aanwezig seventiessfeer die over deze avond valt. Geen vuurwerk, geen spatjes, zelfs geen rubriceer, gewoon een kleine podium opstelling en de liedjes laten spreken.

Echter spreken die liedjes soms iets te lang over hetzelfde. Iets waardoor het moeilijk is om de hele show deze avond uit te zitten. The Mars Volta geeft, vooral in het begin, de indruk bezig te zijn met een “moetje”; op tour omdat de nieuwe cd er is. De passie en energie die er de eerste show in 013 was, die springt nu niet van het podium af, hoewel Zavala Bixler nog wel met danspasjes een poging doet tot een soort “James Brown en zijn progrockquintet”. En ook de muzikale trip die het concert vorig jaar in 013 was, blijft uit.

Als 'al' na twee uur de stekker er uit gaat, is er ook weinig geklaag te horen. Twee uur was genoeg deze keer. Nog steeds erg goed live, maar eerder gedegen dan briljant leek er toch iets te missen.