VERSLAG: Trixie Whitley - 12/01 - Paradiso

Trixie Whitley, Paradiso

De naam Chris Whitley zal niet direct bij iedereen een belletje doen rinkelen. Toch had hij een trouwe fanschare, beschouwde men hem als een brilant muzikant en songwriter en was het een ware cultheld. Vier jaar geleden overleed hij op vijfenveertigjarige leeftijd. Gelukkig liet hij nog iets moois achter behalve de herinneringen: zijn dochter Trixie.

Weer zo'n blank meisje dat soul probeert te verkopen? Nee. Trixie Whitley is behalve een charmante verschijning een buitengewoon begenadigd zangeres en muzikant. De zangeres speelt vanavond in een goedgevulde kleine zaal van Paradiso. Nadat ze in De Wereld Draait Door verscheen met 'I'd Rather Go Blind', zijn er ongetwijfeld een stapel extra kaartjes verkocht.

Dan het optreden. Whitley heeft qua zang wel iets weg van die andere blanke soulster: Joss Stone. Ware het niet dat ze vele malen beter is. Gedurende het ruim een uur durende optreden mist de zangeres geen noot. Of het nu hoog of laag is: Whitley zingt het perfect en brengt de nummers met een attitude die naadloos op het genre aansluit.

Want tussen de nummers door is Whitley misschien het schattige meisje van België, dat beleefd bedankt met merci en ietwat stuntelig uit haar woorden komt, maar eenmaal bezig met de muziek blijft daar niets meer van over. Zelden zag uw verslaggever een meisje zo overtuigend zingen en spelen als deze dame. Ze is pas 22, maar brengt de muziek zo overtuigend dat je bijna zou denken dat ze er al een heel leven vol ellende op heeft zitten.

Tel daar nog eens bij op dat ze alle instrumenten lijkt te beheersen. Na een paar nummers op de toetsen kruipt ze achter het drumstel, om vervolgens ook nog eens een paar liedjes op de gitaar te spelen. Allemaal prima uitgevoerd. Voor dat de zangeres achter haar drumstel kruipt, dekt ze zich even in door te melden dat het nog een beetje aftasten is met het instrument. Niemand merkt er iets van en een muzikaal hoogtepunt in de avond volgt.

Zo volgen er nog velen, als het niet door de muziek komt -er staat ook een band van drie man retestrak te spelen-, komt het wel door de geweldige stem van Whitley. Dezelfde band toont tijdens de toegift, die onvoorbereid komt, nogmaals zijn klasse. Alsof we getuigen zijn van een briljante jamsessie.

Na een dik uur spelen heeft het publiek er nog steeds niet genoeg van, maar de koek is toch echt op. Trixie Whitley komt dit jaar met een album en hopelijk doet ze ons land nogmaals aan voor een optreden. Het kan bijna niet anders of 2010 wordt het jaar van Trixie Whitley.