VERSLAG: Grace Jones - 13/4 - Vredenburg

Grace Jones - 13/4 - Vredenburg

Opeens was ze vorig jaar weer helemaal terug, de popdiva Grace Jones wist met optredens op Lowlands en Paradiso verscheidene zeer lovende recensies binnen te slepen en ogenschijnlijk met gemak Nederland voor zich te veroveren. Een nog grootser optreden in het voorjaar van 2010 in de Heineken Music Hall lijkt dan ook een logische vervolgstap. Dit blijkt ze echter niet waar te kunnen maken, enkele dagen voor aanvang van het optreden wordt de show wegens tegenvallende kaartverkoop verplaatst naar de Vredenburg.

Om half acht staat de goedgevulde hal van de Vredenburg vol spanning te wachten tot de deuren zullen openen. Maar zoals het een echte diva betaamd zien we de deuren nog een tijdje gesloten blijven. Het is inmiddels kwart over negen als er omgeroepen wordt dat de show over een kwartier haar aanvang zal beleven, maar zoals menigeen al zal vermoeden wordt het kwartier binnen no time een half uur. Bij de NS krijgen we geld terug indien er sprake is van een vertraging langer dan een uur, bij een 61-jarige diva popdiva schijnt iedereen, inclusief de mensen die door het zeer verlate begin hun bus missen, het op de koop toe te nemen.

Om kwart voor tien knallen dan eindelijk de eerste agressieve tonen van ‘This is life’ de Vredenburg in. Volledig gehuld in een zilveren burka wordt Grace zeer enthousiast welkom geheten. Geert Wilders zou bij deze aanblik van een in burka geklede vrouw die door enkele duizenden mensen aanbeden wordt van schrik voorstellen de subsidies voor Vredenburg in te trekken.

Na het afgooien van de burka loopt het nummer lichtelijk rommelig over in ‘Williams blood’. Rommelig is echter een woord dat de gehele show blijft terugkomen. Hoeden die verkeerd om opstaan, Grace die andere nummers in wil gaan zetten dan de band en meer van dit soort schoonheidfoutjes passeren de revue gedurende de show. Daarnaast zijn nog de verkleedpauzes die langer dan vijf minuten duren. Als publiek moet je het gedurende deze pauzes maar doen met een verveelde band op het podium die geen idee heeft wat het moet doen en Grace Jones die vanachter de coulissen wat onzinnig neuzelend doorpraat .

De twee uur durende show bevat met nummers als ‘La vie en rose’, ‘Pull up to the bumper’ en ‘Slave to the rhythm’ alle hoogtepunten van haar carrière. Tel daar nog eens de spannende creaties, zeer kundige band en Grace Jones die als geen ander weet hoe je een goede show moet neerzetten en je hebt zeker een leuk avondje uit. Met de excuses dat dit optreden de try-out van haar tour is kunnen we zeker wel begrijpen dat er hier en daar wat mis gaat. Feit blijft echter dat het hoogst onfatsoenlijk is om een publiek dat vijftig euro entree betaald een try-out voor te schotelen. En je blijft je toch afvragen waarom iemand die zo ontzettend lenig op het podium act de présence geeft meer dan vijf minuten nodig heeft om zichzelf om te kleden.