VERSLAG: Amy MacDonald - 16/11 - Heineken Music Hall

Amy MacDonald

Het lijkt nog helemaal niet lang geleden; de doordeweekse avond waarop een jonge Schotse zangeres de kleine zaal van Paradiso betoverde. Ze had toen net een bescheiden hit met This is the Life. Sindsdien is het snel gegaan met Amy Macdonald. De grote zaal van de Melkweg, Lowlands, Pinkpop en de Heineken Music Hall volgde. Die laatste zaal doet ze vanavond nogmaals aan. Erg druk is het niet in de Bijlmerhal. Macdonald staat voor de tweede keer in Nederland met haar nieuwe album A Curious Thing op zak, maar hoewel het eerste optreden op een festival was, is de interesse maar beperkt.

Een ding is gelukkig zeker als Amy Macdonald ergens optreedt en dat is een gegarandeerde goede sfeer. Als het niet door de vrolijke folkpop van de zangeres komt, zorgt het schattige Schotse accent of haar dankbaarheid ten opzichte van Nederland daar wel voor. Vanavond is dat dan ook niet anders, al komen de afgereisde bezoekers maar moeizaam in een echt goede stemming. Na een sterke opening, met onder andere Poison Prince, L.A., Youth of Today en A Wish For Something More, zakt het optreden wat in als er een blokje nieuwe nummers gespeeld wordt.

Als achtereenvolgens No Roots, Love Love en Next Big Thing de revue passeren, lijkt het publiek daar niet echt raad mee te weten. De nieuwe cd is duidelijk nog niet helemaal aangekomen in Nederland. Zelfs de populairste single van het album, Don’t Tell Me That It’s Over, komt vanavond helemaal niet over. Al valt dat deels te wijten aan het matige geluid in de Heineken Music Hall vanavond. De afstelling tussen zang en muziek zit niet helemaal goed en dat komt het optreden niet ten goede. Gelukkig komt Mr. Rock & Roll daarna al een stuk beter uit de verf en zorgt This Pretty Face vervolgens eindelijk voor een echt uitbundige sfeer.

Elke show die Amy Macdonald in Nederland gaf tot nu toe ging gepaard met een Bruce Springsteen cover. Waar dat eerder eigenlijk altijd Dancing in the Dark was, is het vanavond Born To Run. Macdonald zingt het nummer solo met slechts een akoestische gitaar als begeleiding en dat blijkt een uitstekende keus. Het geluid is nu namelijk wel perfect en een kippenvelmoment is het gevolg. Vaste afsluiter Let’s Start A Band zorgt vervolgens nog eenmaal voor een feeststemming, met zelfs een springende menigte voorin als gevolg. Dit concert zal niet de geschiedenisboeken ingaan als het beste optreden van de zangeres in Nederland. Verre van zelfs. Het valt zelfs te betwijfelen of de zangeres de volgende keer een zaal met het formaat van de HMH aankan. Het is nu eerst weer tijd voor een paar grote festivals, om te bewijzen dat de vrolijke folkpop nog wel degelijk massa’s mensen kan entertainen.