VERSLAG: Kaizers Orchestra - 26/3 - Paradiso

Kaizers Orchestra

Begin dit jaar kwam het Noorse Kaizers Orchestra verrassenderwijs op de proppen met een ijzersterk album. Verrassend, omdat de vorige albums een neerwaarse spiraal vertoonden, met Maskineri als dieptepunt. Violeta Violeta Vol 1 is deel één van een ambitieus drieluik, dat eind 2012 voltooid zal moeten zijn. Dat Kaizers Orchestra een interactie-band pur sang is, was te merken tijdens de tour rond Maskineri, die de band onder andere langs het Paard van Troje voerde, in 2008. Kaizers Orchestra doet er namelijk alles aan om interactie te krijgen met het publiek, maar zanger Janove Ottesen was die avond allesbehalve vrolijk en kreeg het publiek daarom zeer moeizaam mee. Het resulteerde in een bijzonder zwak optreden, wat Ottesen vooral het publiek kwalijk nam. Dat was de omgekeerde wereld, maar in goeden doen is Kaizers Orchestra live toch vooral erg vermakelijk en muzikaal erg goed.

Dat gezegd hebbende, beloofde dit toch weer een memorabel Kaizers-avondje te worden. Het voorprogramma Bernhoft gelukte het immers al Paradiso mee te laten zingen en te dirigeren, dus dan zou het voor Ottesen helemaal een peulenschil moeten worden. Het optreden van Bernhoft was dan ook wel vermakelijk en sterk. Zittend op een stoel, met een mini-keyboard, samplede Bernhoft zichzelf continue, waardoor er langzaam steeds meer geluiden, beats en stemmen hoorbaar werden en deze kakafonie van geluid resulteerde gelukkig ook in prima nummers. Daarbij bleek Bernhoft ook nog een performer in hart en nieren. Al tijdens dit optreden bleek meer dan de helft van Paradiso gevuld te zijn met meegereisde Noren, die duidelijk veel zin hadden in een avondje Kaizers Orchestra.

Kaizers Orchestra begint voortvarend en houdt het oldskool. Alleen nummers van de eerste twee albums passeren de revu en Ottesen weet met zijn overbekende praatjes het publiek direct voor zich te winnen. Dat blijft frappant, want een groot deel van de zaal heeft de band vaker live gezien en Ottesen is niet bijster origineel. Dat blijkt vooral later in het concert, als Ottesen de band voorstelt. Dat doet ie altijd hetzelfde, exact letterlijk. Leuk, als je de live-cd Live at Vega op je iPod hebt staan, kun je het letterlijk meezeggen. Niet heel erg, zolang de praatjes werken en de band er live wederom een feestje van weet te maken, hoeft niemand zich daar echt druk om te maken. Het middenstuk van het concert staat in het teken van de nieuwe cd. Het doek achter de Kaizers wordt omhoog getrokken en onder het doek is een videoscherm, dat tijdens dit Violeta Violeta-gedeelte wat sferische beelden toont.

Het derde gedeelte bestaat wederom uit oldskool en de band keert terug voor twee toegiften, waarbij de laatste toegift de ballad ‘Min Kvitte Russer’ betreft. Janove dirigeert hierbij de mannen en vrouwen in een canon, wat een mooi intiem sfeertje oplevert in Paradiso. Kaizers Orchestra weet in Paradiso niet te verrassen, maar wel weer te imponeren. De grote vraag blijft echter, of Janove Ottesen met zijn Kaizers Orchestra het publiek ook meekrijgt als het geen halve thuiswedstrijd betreft. Het nieuwe materiaal is sterk, maar minder toegankelijk dan de eerste twee albums.