VERSLAG: The Kills - 30/3 - Melkweg

The Kills

Ruim drie jaar hebben we erop moeten wachten, de vierde plaat van The Kills. Vrouwelijke helft van het rockduo Allison Mossheart was de laatste jaren voornamelijk in de weer met Jack White's superband The Dead Weather (en daarmee ook nog te zien in Nederland), Jamie Hince kwam zo nu en dan eens in het showbiznieuws als het vriendje (en ondertussen hubby) van topmodel Kate Moss. Het duurde Hince ook veel te lang allemaal, het maken van album nummer vier, Blood Pressures. Hij had het al veel eerder af willen hebben, maar met twee van zulke drukke levens is het soms echt agenda's naast elkaar leggen en passen en meten, zo vertelt hij in interviews. Vanavond zal dus een groot deel van het nieuwe album worden gespeeld, en zijn zodoende de oren van menig muziekliefhebber vanavond gespitst.

Misschien dat het komt doordat de nieuwe nummers geen gevoel van herkenning oproepen, maar tracks als Heart Is A Beating Drum en DNA weten niet zo te bevredigen als het oude werk. Het lijkt ook een tikkeltje minder rammelend (en ja, dat is negatief) en het tempo ligt in deze nummers een tandje lager. Samen met het constante 'tuning' van de gitaren van Hince, zorgt ervoor dat de vaart ontzettend uit de set gehaald wordt. Op een gegeven moment begint het ook echt te irriteren, dat hij zolang de tijd neemt om z'n instrument op orde te krijgen.

Het is vooral de tweede helft van de set, wanneer dit soort kleine dingen je nogal op de zenuwen gaan werken. Minder vaart, veel getune en nieuwe – niet superboeiende – liedjes. 't Kakt nogal in allemaal en dat is mede te wijten aan het tamme publiek. Her en der gaan wat handen de lucht in, maar de rest van het publiek staat in The Max veelal stil. En dat terwijl het nu niet bepaald de muziek is waarvan je aan de grond genageld blijft staan, integendeel. Hince ligt zo nu en dan ook enigszins overhoop met de drumcomputer, die niet echt luistert naar wat hij wilt; evenmin bevorderlijk voor de snelheid van het optreden.

Gelukkig wordt het allemaal meer dan gecompenseerd, want als de nummer wel goed zijn, dan staan ze ook gelijk als een huis. Door de toegift, met een ijzersterke versie van Fried My Little Brains, eindigt de set zeker niet in mineur. De Melkweg krijgt vanavond zeker waar voor haar geld, hoewel de nieuwe nummers (nog) niet zo pakkend zijn als wat we van The Kills gewend zijn. Ondanks het gemis van Cheap & Cheerful, dat we vanavond niet voorbij horen komen, keer je toch met een uitstekend gevoel naar huis. The Kills is nog immer hot, zowel letterlijk (Mossheart) als figuurlijk.