VERSLAG: Carl Barat - 12/4 - Tivoli

Carl Barat

De voortekenen voor het concert van de ex-(mede)frontman van The Libertines en Dirty Pretty Things in Tivoli waren op zijn zachtst gezegd niet echt veelbelovend. Een groot deel van zijn Europese tour geannuleerd, een matig ontvangen soloalbum en slecht bezochte concerten in Engeland.

En ook vanavond zal hij weer moeten spelen voor een slecht gevulde zaal. Dat lijkt hem gelukkig allerminst te deren als hij lichtelijk dronken en glimlachend het podium komt oplopen. Na een flinke slok van zijn whiskey-cola start de band meteen met The Magus, een van de betere nummers van zijn soloplaat. Vooraan wordt het nummer luidkeels meegezongen en ook single Run With The Boys krijgt redelijk wat voetjes van de vloer. Maar pas bij het eerste Libertines-nummer The Man Who Would Be King gaat de rest van de zaal ook enthousiast meedoen.

Het is duidelijk waar het merendeel van de bezoekers voor is gekomen, want bij solonummer Carve My Name zijn de meesten weer muisstil. Zo gaat het eigenlijk het hele concert door: nummers van The Libertines en Dirty Pretty Things kunnen rekenen op veel gejuich terwijl de liedjes van zijn soloalbum meer dienen als korte pauze om daarna weer los te gaan op de oude klassiekers. Ondanks een slecht meewerkende zaal lijkt Carl er zin in te hebben, bij de snellere nummers als Up The Bracket en Death On The Stairs stuitert hij alle kanten op. Bij ieder liedje gaat de rits van zijn leren jas dan ook wat meer naar beneden tegen de hitte.

Als Carl en zijn band na 3 kwartier het podium verlaten lijkt niemand erin te geloven dat dit het einde is van het concert, en inderdaad na 2 minuten komt Carl weer terug het podium op voor een paar akoestische nummers. Mooie nummers als So Long My Lover, France en Truth Begins krijgen de zaal compleet stil. Nadat hij wat drankjes heeft uitgedeeld en de rest van de (overigens uitstekend spelende) band weer terug op het podium is gekomen, sluit hij het optreden af met 3 Libertines-klassiekers: Time For Heroes, Music When The Light Goes Out en Don't Look Back Into The Sun. Zo stuurt hij de bezoekers met een zeer goede nasmaak naar huis. Het is te hopen dat diezelfde bezoekers een eventuele volgende keer ook de prima nummers van zijn soloalbum wat enthousiaster zullen ontvangen.