VERSLAG: Staff Benda Bilili - 19/4 - Oosterpoort

Staff Benda Bilili

De Congolese groep Staff Benda Bilili brak in 2006 lokaal door met het nummer “Allons Voter”. Het riep de Congolezen op om vooral te gaan stemmen en werd de soundtrack van de verkiezingen. Een succesvolle tour gecombineerd met een zeer goed ontvangen album volgde en plotsklaps was de hele wereld weg van de vijf door polio getroffen mannen.

Live wordt het vijftal ondersteund door een drie man sterke ritmesectie. Meest opvallend hiervan is het jongste lid Roger Landu. De twintiger bespeelt de zogenaamde Satonge. Het bijzondere instrument is een soort éénsnarige gitaar waarbij de snaar is bevestigd tussen een blikje en een houten boog. Het apparaat brengt een geluid voort dat net niet vals klinkt en daarmee geeft het de band een volstrekt eigentijds geluid.

Wanneer om exact half negen de lichten gedoofd worden is het enthousiasme voelbaar in de Oosterpoort. De heren worden onder luid gejuich het podium op geduwd en vol energie knallen ze er met hun zomerse mix van rumba, rhythm n blues en reggae op los. Met op de achtergrond een steeds van kleur veranderende tijgerprint bezorgt de groep je steeds het gevoel in het midden van de Congolese jungle te staan. Dit gevoel wordt nog versterkt door het drumstel dat is opgebouwd uit enkele uitgeholde boomstammen gecombineerd met wat potten en pannen.

Al tijdens het tweede nummer wordt met ‘Moto Moindo’ een eerste hoogtepunt bereikt. Het nummer begint relatief langzaam en bouwt zich langzaam uit tot een stomend afrobeat ritme. Vlak daarna komt met ‘Je t’aime’ al, het bekendste en beste Staff Benda Bilili nummer, voorbij. Het refrein zingt heerlijk mee en met name Roger Landu imponeert. Op zijn zelf ontwerpen instrument hangt hij voortdurend tegen de valse noten aan. Als een Afrikaanse Neil Young jengelt hij met zijn Satonge de avond aan elkaar.
Vanaf dit moment krijgt Roger Landu ook vocaal een grotere rol. De man ontpopt zich als een soort priester. Gedurende de tweede helft van het optreden weet hij in een vraag- en antwoordspel met de andere zingende bandleden de Oosterpoort naar ongekende hoogten te krijgen. Zijn stem steekt daarbij ver boven de rest uit.

Tijdens de toegift maakt Roger dit nog even compleet door al zingend de zaal in te wandelen. Begeleid door een akoestische gitaar brengt hij de uitverkochte Oosterpoort nog een laatste keer naar een hoogtepunt. Staff Benda Bilili mag dan bekend geworden zijn als de band met de zingende gehandicapten. Live vergeet je de limitaties van de bandleden en is het juist de meest gezonde telg van het gezelschap die bepalend voor het optreden blijkt te zijn.