VERSLAG: Wolfmother - 14/6 - Oosterpoort

Wolfmother

Vorig jaar nog moest de Australische band Wolfmother haar optreden in Groningen afzeggen door ziekte van een bandlid. Dit jaar kwam de groep terug voor een optreden op Pinkpop. Uiteraard kon twee dagen later de Oosterpoort niet overgeslagen worden.

Eerst mag het Nederlandse rocktrio Shaking Godspeed de zaal opwarmen. Hun geluid doet veel aan Wolfmother denken. De heren mixen psychedelische bluesgeluiden met veel enthousiasme tot een keiharde rockmix. Vooral in de eerste helft, waar wat meer ruimte voor lucht in de set is ingebouwd, overtuigt de groep.

Bestond Wolfmother enige jaren geleden nog uit drie personen, nu staan er vier man op het podium. Leadgitarist Andrew Stockdale ontsloeg zijn gehele band en zette een compleet nieuwe setting neer.

Zonder zich in te houden knalt Andrew er gelijk in met het heerlijke ‘Dimension’. De charismatische frontman brengt met zijn gillende zangtonen het nummer naar een hoogtepunt om met het ruige gitaarrif vervolgens helemaal los te gaan. In sneltreinvaart passeren ook knallers als ‘New Moon Rising’, ‘Woman’ en ‘White Unicorn’ de setlist. Laatstgenoemde bereikt een fantastisch hoogtepunt door een halverwege ingebouwde cover van ‘Riders On The Storm’. Andrew legt de gitaar even neer om met twee sambaballen het nummer een extra opzwepend karakter te geven. Ook de orgelmelodie jankt hier heerlijk doorheen.

Wolfmother geeft Groningen vanavond tevens de eer om twee nieuwe nummers te mogen horen. Doordat deze nummers nog niet zo ingeslepen zijn bij de band vormen deze het enige indutmomentje in de show. Beide nummers missen de natuurlijkheid waarmee anders de solo’s, refreinen en coupletten elkaar afwisselen.

Andrew Stockdale springt, gilt en loopt er echter bij zoals het een frontman beaamt. De verschillende klassieke rockhoudingen passeren de revue en het publiek bespelen kan hij ook als geen ander. Het resultaat? Een zeer degelijke rockshow waarbij het meer dan anderhalf uur lang springen is geblazen. Met als ultieme hoogtepunt het afsluitende ‘Joker And The Thief’. Staand op de boxen zet de gitarist het nummer in om hem vervolgens uit te spannen tot een ruim zeven minuten durend rockepos.