VERSLAG: Miles Kane - 2/11 - Melkweg

Miles Kane

Druk mannetje, die Miles Kane. Op zijn 25e levensjaar heeft hij al een CV opgebouwd waar menig muzikant alleen maar van kan dromen; oud-gitarist van The Little Flames, ex-frontman van de ondergewaardeerde band The Rascals en samen met Arctic Monkey Alex Turner vormt hij The Last Shadow Puppets. Veel mensen kennen hem dan ook als ‘het maatje van’. In 2011 probeert hij echter uit de schaduw van Alex Turner te treden met het uitbrengen van zijn solodebuutalbum. Eerder dit jaar speelde hij onder andere al op Lowlands en als voorprogramma van Beady Eye. Nu is het de tijd voor de, zo goed als uitverkochte, grote zaal van de Melkweg.

Gekleed in een kek polka dot overhemd komt Miles Kane precies op de geadverteerde tijd het podium op. Met ‘Better Left Invisible wordt het concert stevig begonnen. Wat opvalt is het charisma dat van de zanger afspat. Swingend gooit hij de ene na de andere dansbare gitaarriff de zaal in. Bijvoorbeeld ‘Rearrange’, één van de leukste singles van dit jaar. Maar ook een rustiger nummer als ‘Take The Night From Me’ kan rekenen op gejuich van de bezoekers. Dankbaar neemt de zanger het applaus in ontvangst. Het is te zien dat je met een op en top showman te maken hebt, hij flirt met de dames en proost met de jongens. En als het publiek even dreigt in te kakken houdt hij ze met zijn tomeloze energie bij de les.

Niet dat het publiek vaak de kans krijgt om in te kakken, vooral niet tegen het einde aan. Want de laatste vijf nummers van het concert zijn stuk voor stuk voltreffers. Sterke liedjes als ‘Colour Of The Trap’, ‘My Fantasy’ en ‘Come Closer’ komen voorbij. Maar de twee grootste verrassingen van de avond zijn de uitstekende cover van ‘Hey Bulldog’ van The Beatles en het nieuwe nummer ‘Woman’s Touch’. Als dat nummer een voorbode is van zijn volgende album dan kunnen we wat moois verwachten. Met toegift ‘Inhaler’ sluit hij het concert op een passende manier af, met een van voor naar achter springende Melkweg.

Miles Kane geeft in de Melkweg het schoolvoorbeeld van hoe een artiest zijn debuutalbum moet toeren. Goede uitvoeringen van eigen nummers, een paar met veel bezieling gespeelde covers en zelfs een compleet nieuw nummer. Als hij in 2012 zo doorgaat wordt de schaduw van Alex Turner veel te klein om Miles Kane nog te kunnen overschaduwen.