VERSLAG: Young Guns - 3/11 - Sugar Factory

Young Guns - 3/11 - Sugar Factory

Young Guns mag na ruim 10 keer als voorprogramma in Nederland te spelen, eindelijk een hoofdact zijn in de Sugar Factory (en een dag eerder in Dynamo). Zijn ze deze plek al waard?

Nu Young Guns eindelijk hun eigen voorprogramma's mee mogen nemen, kwam er helaas maar een opdagen. De Engelse heren van What Now zijn gelukkig uitermate geschikt voor het opwarmen van de avond. De drie nogal opvallende verschijningen (make-up, lang haar, Young Guns t-shirts), beginnen meteen met harde, maar zeer melodieuze songs. Wat ook opvalt, zijn de ontzettend zuivere zangpartijen van Ryan Morris en Tyron Layley. Toch slaat al snel de twijfel toe of het allemaal wel echt zo zuiver is, er is een vermoeden van het gebruik van filters. Toch is het duidelijk dat we te maken hebben met echte muzikanten. De nummers zitten goed in elkaar, zijn erg catchy en hebben diepgang. De bandleden hebben de nadruk gelegd om zoveel mogelijk te laten zien wat ze kunnen, niet om te genieten en veel interactie te zoeken. Maar opgewarmd? Check.

Het is nog vroeg als Young Guns het podium betreden, zelfs bijna een half uur eerder dan werd aangegeven. De heren zijn duidelijk vermoeid van een lange tour die ze door Europa hebben gedaan - als hoofdact inderdaad -, maar proberen meteen het publiek te betrekken bij de show. "We don't care if it's the first time you see us or if you've seen us a shitload of times, let's make it the best night ever!", roept zanger Gustav Wood enthousiast. De heren hebben wel iets met Amsterdam, ze stonden er het vaakst van steden buiten Engeland. Als voorprogramma van diverse acts zoals All Time Low en Danko Jones maakte ze indruk en ook op Powerfest 2011 wisten ze menig hart te stelen. Het is nog niet voldoende om veel mensen naar Sugar Factory te trekken. De zaal is aardig gevuld, maar lang niet uitverkocht.

De heren hebben ook nog niet voldoende liedjes om een avondvullend programma neer te zetten. Gelukkig komt daar binnenkort verandering in, als het tweede album komt. De eerste single 'Learn My Lesson' en het nummer 'Brother in Arms' worden gespeeld en beloven een album met meer toegankelijkere nummers. De nummers hebben net wat meer melodie, maar verliezen helaas ook wat aan inhoud. Toch blijft het geluid duidelijk Young Guns, waarmee de band heeft bewezen over een eigen sound te beschikken.

Vanavond zijn de heren een beetje moe. Dit uit zich vooral in het iets mindere enthousiasme als eerdere avonden in Amsterdam. Hoewel ze toen natuurlijk als voorprogramma zich meer moesten bewijzen. Wel geven ze alles om contact te behouden met het publiek. Het spel is niet altijd even sterk, maar dat deert niet omdat de nummers sowieso al goed in elkaar zitten. Met de singles 'Stiches' en 'Weight of the World' hebben ze sterke troeven in handen, die moeiteloos worden gespeeld.
Zanger Gustav kan al helemaal niets fout doen - hoewel veel vrouwelijke fans zijn haarkleur het liefst anders zien -, zijn zangstem is heerlijk om naar te luisteren en hij stuitert over het podium. Uiterlijk vertoon is niet meer zo belangrijk voor Young Guns, ze dragen kapotte shirts, haren ongekamd en onder de tattoo's, deze heren leven overduidelijk voor de muziek. En wie kan daar nou niet van genieten?

Hoewel Young Guns nog onvoldoende songs en bekendheid hebben om veel publiek te trekken, hebben ze wel degelijk de kwaliteit om een hoofdact te zijn. Voorlopig zou het echter nog bij de kleine zalen blijven. Op de grote zalen moeten ze nog even wachten, die bezoeken ze weer in maart volgend jaar. Als voorprogramma natuurlijk, van Enter Shikari.