VERSLAG: Florence + The Machine - 14/2 - Effenaar

Florence + The Machine

Je hebt showcases en showcases. De ene artiest krijgt met pijn en moeite een klein zaaltje half gevuld voor een releaseparty terwijl de andere lachend een grote zaal vol krijgt. Florence + The Machine behoort tot de laatste categorie. Voor het roodharige fenomeen naar Paradiso komt, een show waarvan de kaarten binnen drie minuten uitverkocht waren, doet ze de Effenaar te Eindhoven aan. Dat de tweede plaat van de groep (op het podium in totaal acht man vanavond) al een tijdje uit is mag de pret niet drukken.

De meningen over Ceremonials mogen dan op zijn zachtst gezegd uiteenlopend zijn (van Disney-meuk tot fenomenaal), maar live kun je eigenlijk maar tot één conclusie komen, blijkt vanavond maar weer. Florence + the Machine is op het podium van een dusdanige buitencategorie dat zowel buiten als categorie de lading bij lange na niet dekken. Zie hier ook meteen het sterkste pluspunt van het gezelschap: waar concurrente Adele er maar moeite mee heeft om op te treden en festivals sowieso mijdt, bloeit Florence Welch op het podium op als een rode roos op de mooiste zomerdag. Als ze niet aan haar microfoon geplakt staat om het publiek van de ene in de andere verbazing te laten vallen, danst ze over het podium als Assepoester op het bal van haar dromen.

Het grootste gevaar dat op de loer ligt tijdens een show van de band, is de kans dat het schreeuwen om het schreeuwen wordt. Welch heeft een dijk van een stem en houdt ervan om dat zo veel mogelijk te laten horen, maar een uur lang zang om het hardst zou te veel van het goede worden. Gelukkig lijkt ze daar enigszins een balans in gevonden te hebben en zorgt met name de band, die ook een grote rol speelt in het verhaal, ervoor dat de aandacht op de juiste momenten bij de vocalen weggetrokken wordt. Met name No Light No Light, dat in de toegift voorbijkomt, laat zien wat de meerwaarde is van het grote gezelschap muzikanten op het podium. Dubbele percussie, toetsen en een ijzersterke achtergrondzangeres zorgen voor een waanzinnige totaalervaring.

Als er vanavond één ding duidelijk wordt, is het dat Florence + The Machine anno 2012 klaar is om de grote liveslag te slaan. Vergeet Paradiso: dit hoort thuis in de Heineken Music Hall of Ahoy en op de mooiste plekken van de grootste festivals. Shake It Out, What The Water Gave Me en Never Let Me Go behoren nu al tot de mooiste nummers die je dit jaar live zult horen. Adele wint het misschien (makkelijk) qua albumverkoop, maar het moet een raar jaar worden wil Florence Welch in 2012 niet de koningin van het livecircuit worden.