VERSLAG: First Aid Kit - 15/2 - Rotown

First Aid Kit – 15/2 – Rotown

In Rotterdam heeft Rotown de mogelijkheid om optredens naar de buren te verplaatsen. Vandaag is dat het geval met First Aid Kit. De Paradijskerk is qua akoestiek erg geschikt en de zitplaatsen zorgen er voor dat er vanavond minder (lees: niet) gepraat wordt tijdens het optreden.

Wanneer Johanna en Klara Söderberg het podium betreden is er eigenlijk weinig waaraan je kunt zien dat ze zussen zijn. De één, Johanna, in een kort rokje, met rode lippenstift en rode nagellak. Haar jongere zusje Klara in een lange jurk, met een pony tot bijna over haar ogen en een donkere blik. Johanna klaar om te gaan stappen in Rotterdam met vriendinnen, Klara klaar om met een boek bij de open haard te gaan zitten peinzen. Vaak volgt het verwijt dat ze erg jong zijn (geboren in 1990 en 1993), waardoor mensen vraagtekens zetten bij de oprechtheid van hun liedjes.

Zelf hebben ze daar geen moeite mee. "We willen graag verhalen vertellen, het maakt niet uit of het over ons gaat of over iemand anders". Vanaf opener 'This Old Routine' is er geen enkele twijfel over de geloofwaardigheid van de twee dames, aangevuld met 'hun' drummer. ("We hebben er al een paar versleten, die konden het niet aan om met twee zusjes op tour te zijn"). En vanaf die opener is ook duidelijk dat ze qua stem zeker zussen zijn. De stemmen vullen elkaar mooi aan en omdat de drummer ingehouden speelt komt het met de galm in de kerk prachtig over.

Vanaf het begin is het ook duidelijk dat het jongere zusje Klara de vlotste babbel heeft. Johanna vult zo nu en dan aan, maar lijkt toch wat meer verlegen te zijn dan haar uiterlijk doet voorkomen. De link met Rotterdam is ook snel gelegd: hun moeder bracht een deel van haar jeugd door in de Nederlandse stad. Opa was namelijk priester. "Misschien wel in deze kerk, bedenk ik me nu eigenlijk". Gelukkig kunnen de dames daar zelf ook om lachen.

Daar staan ze dan. Twee jonge zusjes die zingen over Emmylou Harris, June Carter, Gram Parsons en Johnny Cash (in 'Emmylou'). Halverwege de set verdwijnt de drummer even en wordt 'Ghost Town' ("That dream of Paris in the morning or a Rotterdam window view") gespeeld. Onversterkt en voor het podium blijkt wederom hoe groot het bereik van hun stemmen is en hoe goed die bij elkaar passen. Het is ook knap dat het tweestemmig zingen geen moment saai wordt in de set. Dat blijkt ook uit het feit dat ze maar één cover spelen: 'When I Grow Up' (Fever Ray), die vervolgens overgaat in 'Dance To Another Tune'.

Tegen het einde verwijzen ze de mensen nog enigszins onnodig naar de merchandise. Vanaf het moment dat het afgelopen is vormt zich daar namelijk direct een lange rij tevreden bezoekers. Maar het is niet nodig iets te kopen, je mag ook vragen stellen als je ergens mee zit. "We will be there for you, like a first aid kit. Or today, maybe like a priest."

First Aid Kit verovert harten en na afsluiter 'King Of The World' (het beste nummer van hun nieuwe album The Lion's Roar) is het vooral wachten op het moment dat je ze weer kunt zien.