VERSLAG: St. Vincent - 29/2 - Melkweg

St. Vincent

Het gezicht van een engel en dito stem. St. Vincent, alias van de New Yorkse Annie Clark, is er mee gezegend. Met in het achterhoofd een drietal popplaten die overgoten zijn met een tegendraads sausje komt openingsnummer ‘Surgeon’ aan als een mokerslag. Alle elementen in de muziek, van de synthesizers tot de zang van Clark, zijn vanavond in Melkweg directer dan op plaat het geval is. Het voormalige lid van The Polyphonic Spree en Sufjan Stevens’ live band heeft al snel haar eerste huwelijksaanzoek binnen. ‘’Annie, will you marry me?’’ wordt door Clark beantwoord met het inzetten van ‘Cheerleader’: ‘’I’ve had good times with some bad guys’’ zingt ze in het nummer waarin ze duidelijk maakt even genoeg te hebben van relaties.
Vriendelijk bedankt ‘’bad guys’’. Laat Annie Clark maar gefrustreerd zijn en daar goede liedjes over maken. Maar meer nog dan met die goede liedjes maakt ze vanavond indruk door haar gitaarspel. Het moddervette geluid dat uit haar versterker blaast in combinatie met de stuwende synths en drums vormen een rockend geheel. Dat niet alle nummers raak zijn ligt eraan dat het soms wat veel op elkaar lijkt. Het is op die momenten ook nog steeds vermakelijk, maar niet van het extreem hoge niveau als bijvoorbeeld de cover ‘She Is Beyond Good And Evil’ van The Pop Group en ‘Marrow’. Laatstgenoemde wordt werkelijk fenomenaal opgebouwd. Rustige zang van Clark begeleidt door keyboard, waarna er een knotsgekke gitaarriff wordt ingezet. De synths worden steeds heftiger opgevoerd. Clark en drummer Anthony LaMarca trekken alle registers open, wat leidt tot een indrukwekkend slot.
Het gitaarwerk van Clark is vanavond in Amsterdam van zeer hoog niveau. Ze laat horen van alle markten thuis te zijn. De meeste nummers worden interessant door haar riffs die haaks staan op datgene wat de twee achter de synthesizers laten horen. Maar ook solo’s en stukken noise lijkt ze met ogenschijnlijk gemak te spelen. Des te opvallender is dat één van de hoogtepunten van de avond, ‘The Party’, zonder gitaar weet te overtuigen. In het eerste nummer van de toegift wordt Clark alleen begeleidt door een keyboard, maar met haar kraakheldere stem en een prachtige tekst over een uit de hand gelopen feestje weet ze te ontroeren.
Clark kijkt eens de zaal in en ziet dat er tijdens het dansbare ‘Your Lips Are Red’ nog wat mensen braaf staan te kijken. Ze geeft het goede voorbeeld door het publiek in te springen en al wild op haar gitaar rammend een laatste gierende solo te spelen. Laat PJ Harvey maar mooie ingetogen platen maken, St. Vincent vult haar voormalige rol als rock chick met gemak in.